Hallo Sandra,
Wat een verhaal zeg, mijn vader was pas 55 jaar maar 30 jaar, zo oud ben ik zelf, is wel erg jong hoor.
Mijn vader heeft niet in de rolstoel gezeten, dat zou voor hem ook een kwelling geweest zijn. Hij woonde alleen, hij was gescheiden, en kon tot de ziekenhuisopname redelijk alleen vertoeven. Hij had wel hulp en iedere dag kwam er iemand eten of hij ging bij iemand eten. Autorijden, op mijn neefje passen, bij vrienden op bezoek en soms werken was voor hem het belangrijkste. Hij kon op het laatst bijna niet meer bukken en lopen, hij liep alwel met een kruk. Hij had wel zo'n pijn in zijn rug dat hij nooit lang op de zelfde manier kon zitten/liggen.
Hij heeft in 2001(januari) zijn eerste operatie gehad, later nog 1 voor zijn lever maar er zaten teveel tumoren dus hebben ze niets gedaan, en daarna chemo's voor de lever en bestralingen voor het helilig been. Deze hebben ze niet weg kunnen krijgen en binnen een jaar was hij 12 cm groot! Hij kreeg pillen, een soort morfine waar hij de laatste maanden zijn pijn redelijk kon beheersen.
In maart dit jaar kreeg hij weer bloed bij zijn ontlasting, maar dat kwam volgens de arts door de tumor in het heilig been.
In juli dit jaar vond mijn zusje hem in de gang in een plas bloed, hij was nog bij kennis! Zij sliep bij hem omdat hij zich niet zo lekker voelde. In het ziekenhuis kwamen ze tot de ontdekking dat hij een fistel had in zijn darm, oftewel een tumortunnel door zijn hele darmen gestel. Een volgende bloeding zou fataal zijn.
Hij heeft nog 2,5 week in het ziekenhuis gelegen, wachten op de volgende bloeding! Hij kreeg hem en we hebben hem een slaapmiddel gegeven zoals hij zelf wilde, hij heeft toen nog 5 dagen zonder eten en drinken geleefd en is door uitdroging overleden.
Als het alleen zijn lever was geweest en de bekken en heilig been had hij nu nog wel geleefd.
Het is allemaal erg, welke vorm dan ook! Ik wens jou en je man erg veel sterkte! Let op de pijn in buik, wij wisten niets van de fistel, aan de ene kant ook wel fijn, hij heeft nog geleefd zoals hij wilde zonder te weten dat er een bom in zijn damen zat.
Ik hoop dat je man nog lang bij je zal zijn, dat hij zo positief blijft, wat ik alijd zo knap vindt van de mensen die de ziekte hebben!
Heidi
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
