Hoe te reageren?

Ingeborg

25-11-2002 13:30

Misschien een vraag waar jullie geen antwoord op willen geven, maar ik zit met het volgende. De vader van mijn beste vriendin heeft onlangs te horen gekregen dat hij alvleesklierkanker heeft. Dat heeft ervoor gezorgd dat hij zich in zichzelf heeft terug getrokken. Nu is mijn vriendin ook nog zwanger en het is allemaal heel erg dubbel voor zowel haar als haar familie. Aan de ene kant is er hoop op nieuw leven, aan de andere kant afscheid van een ander leven.
Nu weet ik echter niet hoe ik om moet gaan met de situatie. Er niets over zeggen wil ik eigenlijk niet, want het lijkt me voor hun vreselijk om gemeden te worden hierdoor. Maar wat kan ik wel doen of zeggen. Ik ben zo bang dat ik de verkeerde dingen zeg of doe en dat kunnen ze nu natuurlijk niet gebruiken.
Alvast bedankt
koos

25-11-2002 15:59

Eerlijkheid duurt het langs. Ik heb je een mailtje gestuurd,
ik hoop dat je daar iets aan hebt
groetjes Koos
koos

25-11-2002 16:09

krijg me mail weer terug, klopt je email wel???
Ingeborg

26-11-2002 07:37

Koos, excuses,
Inderdaad mijn oude email adres ingevuld. Mijn nieuwe staat nu gereed. In ieder geval alvast bedankt voor je reactie.
Ingeborg
heidi

26-11-2002 21:00

Beste Ingeborg,
Mijn vader was in laatste stadium van zijn ziekte toen ik hoorde dat ik zwanger was. Ik wilde graag een kindje en hoopten dan ook snel zwanger te zijn zodat hij mijn baby nog zal zien. Helaas ging zijn ziekte in zo.n tempo dat ik het hem alleen heb kunnen vertellen!
Het is dubbel, heb in het begin moeite gehad met de vreugde die ik wel voelde om mijn zwangerschap heen terwijl ik in rouw ben vanwege mijn vader.
Ik probeer nu voor mezelf te denken dat het feit dat ik het heb kunnen vertellen al heel fijn is geweest, dta hij mij nog een bedrag heeft gegeven voor de wagen zodat hij toch een kado heeft gegegeven. Maar het doet zeer en heb iedere dag verdriet en op moment dat ik in maart'03 zal bevallen zal ik direct aan hem denken en heel veel verdriet hebben dat hij dat niet mee zal maken.
Mijn vrienden en kennissen maken het gelukkig bespreekbaar en dat is heel fijn.
Er zijn ook mensen die alleen over de zwangerschap praten en niet meer over mijn vader en zijn dood omdat ze niet weten wat ze moeten, en daarom maar het leuke bespreekbaar maken.
Ik denk dat je je gevoelens hieromheen moet bespreken met je vriendin, ze zal het begrijpen en het heel fijn vinden, omdat je er bij stil staat!
Heel veel succes en lief dat je zo voorzichtig omgaat met je vriendin!
Jacqueline

27-11-2002 09:32

Hoi Ingeborg
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het moeilijk vind. Ik denk alleen dat je niet moet doen of er niets aan de hand is. Mijn schoonvader is in februari van dit jaar gestorven aan longkanker en wat wij heel erg gemerkt hebben is dat mensen niet meer langs durfde te komen of niet meer belde omdat ze niet wisten wat ze moesten vragen of waar ze over moesten praten. Het leek wel een besmettelijke ziekte….Dat is voor degene die ziek is heel moeilijk te begrijpen. Juist in deze moeilijke tijd is het voor degene die het aangaat fijn om mensen om zich heen te hebben…Al praat je over het weer met ze……..aandacht is eigenlijk al meer dan genoeg. Voor je vriendin is het ook heel moeilijk…blij zijn met nieuw leven wat in haar buik groeit maar aan de andere kant het lijden van haar vader. Je moet haar zoveel mogelijk steunen in deze verschrikkelijke tijd en zeg dat ook tegen haar….thatÃ‚Â´s what friends are for….toch?
Ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd, maar laat je vriendin vooral weten dat je er voor haar en haar familie bent…
groetjes
Jacqueline

Hoe te reageren?

Ingeborg

koos

koos

Ingeborg

heidi

Jacqueline