Mijn moeder is helaas op 25 september 2002 gestorven aan kanker.
Ze heeft 2 jaar lang gevochten voor haar leven, maar heeft ook nog in die twee jaar leuke dingen meegemaakt. Zoals de trouwerij van mijn oudste en jongere broer en natuurlijk de geboorte van haar kleinzoon.
Waarom ik dit berichtje plaats weet ik niet maar wie weet….help het
lieve bas,
je ziet dat de klokslag bij me nu al nachts 3 uur is.
ik zit maar achter de pc en denkt veel aan me man die ook overleden is, en wel op 29 mei 2002. Je snapt dat ik dan moelijk slaap.
Mijn Gerard heeft ook bijna 2 jaren lang gevochten voor zijn leven.
Hij heeft onze 1 jaar huwelijk mee mogen maken, zijn eerste kleinkind gezien ook.
Het is goed dat je ditberichtje geplaatst hebt! Lucht je ook op.
Hou je haaks, en weet: na regen komt ook zonneschijn en dat zou je mama ook graag willen.
Me man Gerard zou ook graag willen dat ik doorgaat, maar h et valt niet mee.
website over me lieve man aapjee (zo noemik hem altijd), lees dan even : www.gerardbosman.tk
sterkte en je kan me altijd mailen
kijk, het is ook zo dat me moeder ook ziek is (leukemie, al 10 jaren lang) en me pa spierziekte…………. mijn man ben ik kwijt (tumoren of kanker, onze liefde kunnen ze nooit wegnemen).
Valle doe je helaas alleen en opstaan doen we met zijn allen.
DIKKE KUSJE VAN YVONNE
Beste Bas,
Op 14 juli 2002 is mijn ook mijn moeder overleden aan kanker. Ik woon in het buitenland en ik moest zo spoedig mogelijk naar Nederland.
We kregen de uitslag dat ze maagkanker had met uitzaaingen naar de lever.
Mijn mamma heeft nog 2 weken en 4 dagen geleefd na de uitslag in het ziekenhuis. Het ging allemaal zo snel, ze werd ziek we namen afscheid en ze was overleden.De eerste dagen, weken en maanden kan je het niet bevatten, na 3 maanden nog steeds niet. Ik hoop dat iedereen die dit overkomt met deze rotkanker heel veel sterkte. Een ouder verliezen moeten we allemaal, maar toch wil iedereen dat mamma of pappa als een kaarsje uitgaat. Deze strijd is zo oneerlijk. Ik mis mijn moeder nog zo erg.
Gootje
Mijn moeder is op 9 juli jl overleden, 5 weken na de uitslag is ze overleden in het ziekenhuis, zo wisten we van niks en zo was ze er niet meer, zo deden we nog zoveel fijne dingen en zo werd ik wakker gemaakt met het bericht dat mijn moeder (waar ik naast lag) was ingeslapen. Ze is op haar verjaardag overleden, 59 jaar, bruisend in het leven en godzijdank nog 1,5 jaar kunnen genieten van haar eerste en enige kleinkind. Zo oneerlijk, ik mis haar ook zo alhoewel ik het ook heel fijn vind dat ze nu dag en nacht (in gedachten) bij me is hoe pijnlijk het ook is. We waren zo close, dit was mijn grootste nachtmerrie en die is nu waarheid, toch moeten we verder zonder onze allerliefste. Heel veel sterkte Bas, Gootje en Yvonne.
Het moeilijkste vind ik overigens nog het terugdenken aan het moment waarop ze echt dood was en haar ziekbed. Dat doet me zo'n pijn, wat moet ze allemaal gedacht hebben, hoe was het toen ze haar laatste adem uitblies, brr daar krijg ik telkens weer zo de rillingen bij, hoe moet ik daar mee omgaan???
BESTE MARRE.
Het is heel normaal dat je nu nog zo veel aan het ziekbed van je moeder denkt laat het gewoon gebeuren hoe naar en moeinlijk het ook is . ik weet zeker dat je straks ook aan de fijne momenten denkt en dat het ziek bed op de achtergrond komt hellemaal weg gaan doet dat nooit .het is allemaal nog zo vers en voor rouwen staat geen tijd hoor doe het op jou manier egt doen de mensen om je heen weten niet wat jij voeld . ik weet het doet veel pijn ook de gedachten van het ziekbed ik heb het ook mee gemaakt met mijn bijde ouders en mijn man dat was in febru van dit jaar mijn man had ook kanker is 2 weken ziek geweest en toen is hij heel vredeig ingeslapen in het bij zijn van mij .hij was 49 en zou in april 50 worden . ik denk heeeeeeeeeel veeeeeeeel aan die tijd en heb er dagen bij dat ik alleen maar huil maar er zijn ook dagen dat ik weer lach zo wilde mijn man dat ook graag . dus marre neem de tijd je moet niks alles mag ook huilen en boos zijn is normaal . ik wens je veel sterkte en voor al veel kracht voor nu en straks heb je nodig.
groetjes en knuffel van wil.
Ik heb eerder een bericht geplaatst dat ik mijn vader zo mis en dat ik kanker een rotziekte vindt.
Mijn vader is dus 18 maanden ziek geweest. In die maanden kon hij niet meer fulltime werken en overwerken en kreeg eindelijk pas tijd om zijn vrienden te bezoeken. Hij heeft, ondanks de ziekte die gepaard ging met veel pijn. gezien dat hij vrienden heeft! Hij heeft zijn kleinzoon zien opgroeien wat voor hem een doel was om zo lang mogelijk te knokken zodat deze jongen later nog weet wie zijn opa was. Hij heeft nog veel leuke dingen gedaan en daar ben ik blij om. Jammer is wel dat hij door zijn ziekte meer tijd heeft genomen voor zaken zoals uitgaan en op bezoek gaan bij vrienden.
Ik zelf besloot om te proberen of ik kinderen kon krijgen en wilde dat het liefst zo snel mogelijk, zodat hij mijn kindje in ieder geval nog kon zien. Toen ging het ineens zo hard dat ik net 2 wkn wist dat ik zwanger was en hij opgenomen werd in het ziekenhuis en daar niet meer bovenop is gekomen. Ik heb het hem wel kunnen vertellen!
Heel veel sterke met het verlies, en als je ergens mee zit, stuur een bericht, je ziet dat je niet alleen staat! Gr.H.
Hallo Marre,
Ik denk ook vaak terug aan het sterfbed van mijn vader. Ik denk aan die derde nacht dat we gebeld werden en we als gekken naar het ziekenhuis reden. Ik, die 60 km van hem vandaan was! En dat hij me belde in de auto en zei dat hij van mij hield. Ik was zo bang dat ik te laat zou zijn! Ik rende het ziekenhuis is en stootte mijn hoofd tegen de deur die nog dicht was, ik heb zo hard gerend en ik was op tijd! We hebben die avond afscheid genomen, hij kreeg een slaapmiddel zodat hij zijn dood niet hoefde te voelen. Helaas voor mijn vader is hij pas 5 dagen later overleden. Al tijd heb ik, samen met mijn zusje, aan zijn bed gezeten. Samen sliepen we in 1 bed naast de zijne. Bang dat hij in de nacht zou stoppen met ademen. Wij hebben vaak hardop gezegt dat we blij waren dat hij er nog was ook al kon hij niet meer praten, hij sliep, wij konden hem nog kusjes geven en aaien.
Toen we de 5e dag erg moe waren en dit besproken hadden met elkaar, in zijn kamer, en dat we dit niet lang konden volhouden, stief hij. Zo maar, terwijl we met onze ruggen naar hem gekeerd stonden. Alsof hij ons hoorde. En daar denk ik nou vaak aan,kon hij ons horen, had hij pijn?
Wat een verhaal weer, merk gelukkig dat ik niet de enige ben. Sterkte met het verwerken van het verlies!
H.
Beste H,
Wat een verhaal inderdaad. Dat rennen en vliegen naar het ziekenhuis kan ik me zo voorstellen. Ikzelf sjeesde ook elke dag heen en weer, zo snel mogelijk zodat ik zo lang mogelijk bij haar kon zijn. Ik voelde me er zo thuis terwijl ik altijd paranoia voor ziekenhuizen was, 5 weken ben ik zoveel in dat zieknhuis geweest dat ik me er echt thuis begon te voelen. Wat fijn dat je met je zus bij hem kon slapen. Heb jij daar ook niet hele goede herinneringen aan? Ik deed dat ook, heb de laatste 2 weken elke nacht bij haar geslapen. Zo fijn om haar hand vast te kunnen houden, 's avonds nog even samen naar een documentaire of iets dergelijks kijken, samen kletsen en gewoon bij elkaar zijn. Ik zei altijd; “mam, we doen gewoon net alsof we weer samen op een hotelkamer naast elkaar liggen”. Lieverd, zei ze dan.
Wat een groot gemis hè, maar wat geweldig dat je nog net zwanger was vorodat je vader overleed. Wonderlijk toch? Bij mijn broer net zoiets, in de week dat mijn moeder overleed werd zijn vriendin zwanger (en dat was erg uitzonderlijk omdat mijn broer door de zware chemokuren - hij heeft zelf ook kanker gehad - minder vruchtbaar zou zijn.) Mijn moeder heeft het niet geweten maar toch moet ze er iets mee te maken gehad hebben denk ik, net als wat jij schreef over dat je vader precies stierf op het moment dat jullie aangaven dat het te zwaar werd, er bestaan toch echt hele bijzondere krachten.
Ben je inmiddels bevallen? Je kindje zal vast ook veel van je vader meedragen, dat kan toch niet anders?
Sterkte met het een plaatsje geven van je verdriet en het grote gemis.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's