Een hele indrukwekkende ervaring die ik heb meegemaakt (al jaren geleden) is de volgende. Ik schrijf het heel globaal op zonder details i.v.m. de (on)herkenbaarheid van het verhaal.
Een oudere dame zou een grote buikoperatie ondergaan en daarbij een blijvend colostoma krijgen. De operatie volgde op een eerdere operatie, was dus wel gepland, maar ze wist dus pas kort dat ze een stoma zou krijgen. Enkele dagen voor de operatie kwam ik er bij toeval achter dat ze heel erg opzag tegen het stoma en allerlei irreeële ideeën erover had waardoor ze het leven absoluut niet zag zitten (heeft meerdere malen gezegd te hopen na de operatie niet meer wakker te worden!). Ze dacht o.a. dat iedereen haar voortaan op meters afstand zou ruiken en nooit meer zou kunnen gaan winkelen. Dezelfde dag is er nog geregeld dat er een stomaverpleegkundige zou langskomen, het gesprek met haar heeft veel goed gemaakt en tevens ervoor gezorgd dat zij veel minder tegen de toekomst opzag. Daarnaast zijn er afspraken gemaakt voor na de operatie om haar te leren het stoma te verzorgen.
Uiteraard is hier een grote fout gemaakt doordat er nooit eerder met haar over het stoma is gesproken (alleen verteld dat ze er een zou krijgen), en niemand eerder door had dat deze mevrouw er zo over dacht. Het illustreert wel hoe enorm belangrijk een stomaverpleegkundige is in de begeleiding en ook zeker de voorbereiding!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's