Testikelkanker (zoek eens op “testiscarcinoom”, dan vind je vast veel meer) heeft inderdaad een goede prognose. Mijn stiefbroer heeft het ook. Ook bij hem is de testikel verwijderd en hij kreeg nabestraling, nadat bleek, dat de kanker niet was uitgezaaid (CT-scan van de longen en buik gemaakt om te zien of longen en lever schoon waren).
Ook als deze kankersoort wel is uitgezaaid, kan hij vaak nog curatief (dus “genezend”) worden behandeld met chemotherapie. Het gaat dan wel vooral om testikelkanker van het “seminoom-type”. Dat geldt sowieso voor kanker: de mate waarin ‘ie te behandelen is, hangt af van het stadium (uitgezaaid of niet, hoe groot is ’ie, groeit 'ie door omliggend weefsel al heen of niet) en het celtype in de kankercel. Seminomen hebben dus de beste prognose, maar ook non-seminomen kunnen nog goed worden behandeld. Het soort behandeling hangt ook af van het stadium waarin de tumor zich bevindt. Bij het ene stadium kiest men voor chemo en bij het andere voor afwachten en eventueel nabestraling.
De kans dat de andere testikel ook aangetast wordt, is 1-2%. Dat is geen grote kans. Mocht het gebeuren dat de andere testikel ook aangetast wordt, dan volgt in feite een totale castratie. Dat is natuurlijk extreem rot. Daarna krijg je testosteron-injecties toegediend, om toch mannelijk hormoon binnen te krijgen, zodat een “gewoon seksleven” mogelijk blijft. Ook wordt dan vooraf sperma afgenomen, zodat je later eventueel nog kinderen kunt krijgen (wel met kunst- en vliegwerk, maar ja…).
Ik vond het ook moeilijk om me in het begin een houding te geven en dat vind ik nog steeds wel eens moeilijk. Maar het went. Afhankelijk van je broer (praat hij gemakkelijk erover?) lijkt het mij belangrijk dat je er gewoon met hem over praat (maar niet pushen). Mijn broet was er heel open in, veel opener dan ik had verwacht, eigenlijk. Daardoor hoefden we geen geheimen voor elkaar te hebben en dat was erg fijn.
Sterkte!!!!