geen genezing meer mogelijk!

Sis

29-08-2002 14:21

Vorige week hebben we te horen gekregen dat de artsen niets meer voor mijn moeder (47jr) kunnen doen…(ze heeft slokdarmkanker)
De bestraling had in 1e instantie geholpen maar helaas was binnen 6 weken de tumor compleet weer terug… en de artsen hebben de hoop op genezing opgegeven… en hebben mijn moeder gezegt dat ze maar moet genieten van de tijd die er nog rest! (ongeveer 2 tot maximaal 6 maand)
Het lijkt allemaal zo onwerkelijk en ik kan het ook nog niet geloven…
Ze hebben net een morfine pomp ingebracht en vandaag krijgt ze een peg sonde… en dan mag ze naar huis… En dan…???? De artsen vertellen ons niet wat ons nog te wachten staat… en dat maakt me erg bang!
Als er mensen zijn die dit hebben meegemaakt…. Help aub!
Liefs Sis
Ria

29-08-2002 16:31

Hallo Sis
Tja, het leven gaat niet over rozen he?
Vorig jaar kreeg ook mijn zwager (en tevens beste vriend van mijn man en mij) te horen dat hij niet meer te redden was. Hij had maagkanker en ik geloof dat dat, wat genezingskansen betreft, te vergelijken is met slokdarmkanker. Hij was 41, en stond net als jouw moeder nog middenin het leven. Ook hij kreeg in eerste instantie positieve berichten.
Mijn zwager kreeg een prognose van ongeveer 5 maanden, en als hij koos voor chemotherapie kon daar nog eens een maand of 4 bij komen.
Helaas is hij niet meer aan die chemotherapie toegekomen. Hij ging al snel achteruit, maar de morfine die ze hem gaven, maakten de tijd ‘draaglijk’.
Hij is precies 4 weken na het slechte nieuws gestorven, zonder al te veel pijn gehad te hebben. Natuurlijk wilden we hem nog niet missen, en vonden dat we veel te weinig tijd hadden gekregen om afscheid van hem te nemen, maar geloof me; wat het lijden betreft heeft het lang genoeg geduurd, want mijn zwager vond het vreselijk dat ie zo mager werd en dat iedereen hem zo kwetsbaar zag liggen.
Hij had er uiteindelijk ‘vrede’ mee en is vredig ingeslapen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Ik wens jou en je familie en niet in de laatste plaats natuurlijk je moeder, heel veel sterkte toe de komende tijd. Probeer zoveel mogelijk van elkaars gezelschap te genieten.
Ik denk aan jullie
veel liefs
Ria
linde

31-08-2002 19:09

sis,
veel sterkte in deze moeilijke tijd!
linde
Marjon Moussa

02-09-2002 20:19

Beste Sis ik vind het vreselijk voor je het is onmenselijk om iemand die zo jong is te moeten verliezen ik heb 9maanden geleden mijn vader verloren aan maagkanker dat erg met deze vorm van je moeder over een komt.Het enigste wat ik kan zeggen maak het haar zo makkelijk mogelijk doe alles voor haar en verzorg haar thuis als het mogelijk is als je vragenhebt hebjeookgenoeginstantiesdie je heel lief antwoorden op allerlei vragen het enigste is eigenlijk veel liefde geven en alles voor die persoon over hebben dat is het enigste wat je kan doen.Mail mij maar als je mij nodig hebt ikwil je ook wel helpen . Heel veel sterkte
het bestegewenst marjon Misschien nog een seond opinion?
jolanda

11-09-2002 15:05

Sis mag ik je een raad geven ,zorg dat er thuis hulp een paar keer per dag bij jullie thuis komt.
Anders hou je het bijna niet vol ,dat had mijn moeder ook niet in het begin voor mijn vader ,en nu wel er valt dan heel wat van je af,
Ik wens je verder veel sterkte en geniet van de tijd dat jullie nog hebben met elkaar.
En oh ja je mag me altijd mailen als je wat wilt weten ,
Groetjes JolandaSis schreef:
>
> Vorige week hebben we te horen gekregen dat de artsen niets
> meer voor mijn moeder (47jr) kunnen doen…(ze heeft
> slokdarmkanker)
> De bestraling had in 1e instantie geholpen maar helaas was
> binnen 6 weken de tumor compleet weer terug… en de artsen
> hebben de hoop op genezing opgegeven… en hebben mijn moeder
> gezegt dat ze maar moet genieten van de tijd die er nog rest!
> (ongeveer 2 tot maximaal 6 maand)
> Het lijkt allemaal zo onwerkelijk en ik kan het ook nog niet
> geloven…
> Ze hebben net een morfine pomp ingebracht en vandaag krijgt
> ze een peg sonde… en dan mag ze naar huis… En dan…????
> De artsen vertellen ons niet wat ons nog te wachten staat…
> en dat maakt me erg bang!
>
> Als er mensen zijn die dit hebben meegemaakt…. Help aub!
>
> Liefs Sis
Jose

13-09-2002 16:55

Beste Sis,
het is afschuwelijk, een dergelijk bericht. Mijn eigen moeder is aan eierstokkanker overleden maar die was wel wat ouder dan de jouwe. Ik geloof dat ik zelf nog wel bij voorbeeld heel fanatiek het dr Houtsmullerdieet zou proberen als ik in zo'n situatie zat - je hebt niets te verliezen en mogelijk nog wat te winnen - dit niet om valse hoop te geven, het kan best zijn dat er niets gewonnen wordt, maar toch, als de mogelijkheid er in zit.. Hoe dan ook, ik wens je heel erg veel sterkte en moed de komende tijd. Het allerbeste, Jose
Gerard van Merwijk

30-09-2002 15:14

Helaas heb ik zoiets dergelijks ook meegemaakt.
Mijn vriendin Tianne Woerdman (19) kreeg vorig jaar oktober te horen dat de kanker weer terug was en dat er niets meer te doen was.
De prognose was 3 tot 6 maanden.
Tianne was op dat moment niet ziek, wel verzwakt, en mobiel.
We zijn zoveel mogelijk actief geweest. Toen in maart de pretparken opengingen zijn we wekelijks naar een pretpark gegaan.
Tianne ging langzaam achteruit; lopen werd steeds minder (op het laatst 5 meter en toen was ze helemaal buiten adem), haar longen gingen achteruit (steeds meer hoesten en steeds kortademiger)
We zijn nog op maandag naar het pinkpop-festival geweest en op zondag 30 juni naar Rammstein in het Gelredome.
Op 4 juli stierf Tianne in mijn armen. Ze liet hele mooie gedichten achter en ik wil ze wel naar je sturen (per e-mail). Misschien heeft je moeder er wat aan.
Dit gedicht schreef Tianne 4 dagen voor haar dood;
Een hartig woordjeÃ¢â‚¬Â¦.
En, hoe voelt het om mijn leven af te pakken?
Om me zo door de grond te laten zakken?
Voor jouw voelt het zeker heel erg fijn,
Om mij te geven, zoveel pijn.
Nog nooit heb ik zoÃ¢â‚¬â„¢n hekel aan iets of iemand gehad,
Maar jouw haat ik wel, want je hebt me afgemat.
Als ik jouw voor me zou zien werd ik woest,
Maar je bent onbereikbaar, dus houdt ik me koest.
Ik had me nog zoveel dingen voorgenomen,
En dat alles heb jij me ontnomen.
Als het aan jouw lag, had ik al 5 jaar niet meer bestaan,
Maar zoals je ziet, ik zal niet zomaar vergaan.
Je wilt dat ik dood ga, en wel heel snel,
Maar dat bepaal ik zelf wel.
Je bent rot, ziek en gevaarlijk,
Wat jij me aan doet, neem ik je heel erg kwalijk.
Ondanks dat de dood me in mijn nek hijgt,
Zorg ik, dat jij me er voorlopig niet onder krijgt.
Jij gaat winnen, omdat mijn lichaam je niet afstoot,
Maar wacht maar, de kracht van mijn geest is groot.
Ik zal jouw niet zomaar laten winnen,
Mijn geest zal de strijdt steeds opnieuw beginnen.
Je bent voor mij een monster, dat in mijn lichaam zit,
Om mij dood te krijgen, wordt voor jouw nog een lange rit.
Tianne
29-06-2002

geen genezing meer mogelijk!

Sis

Ria

linde

Marjon Moussa

jolanda

Jose

Gerard van Merwijk