kanker.startpagina.nl

Alweer een half jaar geleden

  • Anonymous avatar

    Jacqueline

    Het is morgen alweer een half jaar geleden dat mijn schoonvader na een ziekbed van nog geen 8 weken overleed aan longkanker.

    Het gemis is er nog steeds. Zeker omdat wij op 26 juni de sleutel van ons nieuwe huis hebben gekregen en mijn schoonvader voor zijn ziekbed al had aangegeven dat hij zou gaan behangen en allerlei andere klusjes zou gaan doen. Op het moment dat je dan de sleutel krijgt sta je er echt met z´n tweeen voor. Dan zijn er echt momenten geweest dat mijn vriend en ik in huilen uitbarsten. Zeker als het even niet liep zoals het moest gaan. Mijn schoonmoeder heeft het ook heel zwaar gehad. Op de dag dat wij de sleutel kregen moest zijn opgenomen worden in het ziekenhuis voor een kleine operatie, wat later een behoorlijke operatie bleek te zijn, wat de dokters haar nooit hadden verteld..zij kon ons dus ook niet helpen. Zoals sommige van jullie misschien nog weten uit een vorig verhaal van mij draag ik een ring met wat as van mijn schoonvader daarin. Die heb ik regelmatig tegen het behang aan gehouden en gezegd: Eigenlijk had jij dit allemaal moeten doen pa…..natuurlijk weet ik ook zeker wel dat hij het ook veel liever had willen doen dan sterven, maar helaas heeft dat niet meer mogen gebeuren.

    Mijn schoonvader fietste voor hij ziek werd heel veel en hij heeft mij wel eens verteld dat hij naar Hoek van Holland was gefietst en daar in de haven even stond te kijken naar alle boten die voorbij kwamen. Het was wat fris dus hij had een zwart petje op zijn hoofd. Op een gegeven moment voelde hij iets op zijn hoofd en schrok eigenlijk. Toen hij omhoog keek vloog er net een meeuw weg. Die was dus op zijn hoofd geland. Die meeuw dacht zeker dat hij op zo´n paal zat die je veel in havens ziet staan. Het gekke is dat er nu bijna elke dag bij ons aan de overkant een meeuw op het dak ligt te rusten. Als ik dat zie dan moet ik altijd even aan dat verhaal en mijn schoonvader denken. Zou hij die meeuw erop uit sturen om te kijken hoe het in ons nieuwe huisje gaat? Dit klinkt sommige van jullie misschien raar in de oren maar mijn schoonvader heeft vlak voor zijn sterven beloofd om nog een keer bij ons langs te komen….wie weet…..

    Wat is het fijn om hier af en toe je gevoelens te uiten…ik wens iedereen heel veel sterkte in de strijd tegen deze rotziekte..

    liefs

    Jacqueline

  • Anonymous avatar

    Ellen

    Lieve Jacqueline,

    Gecondoleerd met je verlies.

    Je vraagt je af of je schoonvader een oogje in het zeil kan houden in de vorm van een meeuw.

    Er zullen heel veel mensen zijn die dat inderdaad raar vinden. Toch ben ik ervan overtuigd, dat het wel mogelijk is. De mensen die je liefhebben zullen je niet zo snel in de steek laten. Ze blijven bij je.

    Dat kan op verschillende manieren.

    Ik merk ook vaak dat ik na het overlijden van mijn man niet altijd alleen ben.

    Soms voel ikallleen maar dat hij in de buurt is. soms raakt hij me echt aan.

    Ik dacht dat ik dat erg eng zou vinden. Toch merk ik dat ik er juist heel rustig van wordt.

    Mijn tip voor jou is: Laat het over je heenkomen. Als het jou en goed gevoel geeft geniet er dan van.

    Veel sterkte bij het verwerken.

    Groetjes Ellen

  • Anonymous avatar

    Jacqueline

    Lieve Ellen

    Bedankt voor je reactie. Ik ben er ook absoluut niet bang voor en als hij inderdaad in de buurt is dan is hij altijd van harte welkom. Dat weet hij ook, omdat we hem dat vlak voor zijn sterven hebben verteld.

    Ik wens jou ook heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.

    groetjes

    Jacqueline

  • Anonymous avatar

    Arij Nobel

    Beste Jacqueline,

    Met aandacht heb ik je bericht m.b.t. het overlijden van je schoonvader gelezen. In de eerst plaats mijn welgemeende condoleances voor dit verlies. Het verlies van een familielid waarop men gesteld is, is soms heel zwaar te dragen. Het is alsof er een leegte ontstaat die nooit meer wordt opgevuld. In de vele jaren die ik nu op deze aardbodem rondstap heb ik echter geleerd dat er geen echte leegte bestaat. In onze gedachten en in ons hart kunnen wij toch altijd dat meedragen wat ons lief was? Wij kunnen toch altijd terugdenken aan wat de ander ons bood? Die gedachten moeten in staat zijn om onze schijnbare leegten op te vullen. Alles in het leven, het goede en het kwade, het positieve en het negatieve, het licht en de duisternis, blijft bestaan. Slechts het materiële kan ons worden afgenomen. Dat wat wij, ieder op zijn eigen manier, met die ander hebben beleefd, zal altijd een deel van ons leven blijven. Die herinneringen kan men altijd blijven koesteren. Er is veel kracht voor nodig om het verlies van een dierbare, of geliefde te dragen en te verwerken. Wanneer we echter trachten die kracht te vinden in onze positieve herinneringen en dankbaar zijn voor wat die ander ons gaf, is het mogelijk om te aanvaarden en onze levensweg te vervolgen op een wijze die in overeeenstemming is met onze beste herinneringen.

    Moge die kracht je gegeven zijn.

    Met vriendelijke groet,

    Arij Nobel

    P.S.

    Graag wil ik je wijzen op het bestaan van een vereniging voor nabestaanden van kankerpatiënten.

    Dat is: Stichting Contactgroep Nabestaanden Kankerpatiënten (CNK)

    Secretariaat p/a NFK

    Postbus 8152

    3503 RD UTRECHT

    Tel.: 030 - 2916091

    e-mail: bureau@nfkpv.nl