Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Yvonne Bosman
Lieve Mensen,
Ik vraag mij elke keer af of de nabestaanden zoals ik ook eetstoornissen hebben nadat hun partner overleden is. Ik ben veel afgevallen en kan moeilijk eten.
Liefs Yvonne
Hallo Yvonne.
Wat ik bij mijn ouders heb mee gemaakt was het volgende. Tegen die tijd dat mijn moeder erg ziek werd, had ze geen behoefte meer om te leven, en wou liever dood gaan, maar mijn vader reageerde met de woorden en ik dan? hij ervaarde het als een soort egoisme van mijn moeders kant. Hij hield erg veel van vissen, maar door haar ziekte kwam er niets meer van. Maar na het overlijden van mijn moeder had hij eigelijk weer tijd genoeg om te vissen, hoefde om haar niet meer thuis te blijven en toch Yvonne lukte het niet meer, vaak zei hij tegen mij, je moeder heeft de helft van mij mee genomen, had geen zin meer om ook maar iets te doen, daarna kreeg hij staar, en daarna wou hij niet verder leven niet meer eten en drinken, hij wou naar zijn vrouw toe, daarna raakte hij in coma en is er niet meer uitgekomen.
Nu zal je zeggen wat moet ik hier mee, wel het verlies van een partner kan je leven behoorlijk beinvloeden, en door te lijden, door verdriet krijg je je man of vrouw niet meet terug. Ik kan je aanraden om eens terug te gaan naar het of voor het overlijden van je partner, het zal mischien verdriet geven, maar vraag je zelf af of er bepaalde gedachten zijn geweest die met je huidige eet problemen te maken hebben, of ze nu nog van toepassing zijn, de wil om verder te leven om beter te eten laat die gedachten sterker worden, laat alle eventuele andere gedachten naar de achter grond verdwijnen, zodat zij niet meer zoveel invloed op het leven van nu hebben, en Yvonne het NU is belangrijk het heden moet nog komen, de beslissingen van NU zijn belangrijk voor de toekomst. Alles wat plaats vindt, vindt in het NU plaats, en nooit in het verlden ook niet in de toekomst. Dus het NU is belangrijk voor wat je wil wat je gaat doen, wat je ooit eens(mischien zou hebben besloten in verband met het overlijden). Het klinkt mischien raar, ik was blij dat zowel mijn moeder overleed omdat dat zij een sterk geloof had en daar graag naar toe wilde, voor mijn vader omdat hij ziels graag naar zijn vrouw toe wilde, ik heb er ook geen verdriet om gehad, wel om het verdriet van mijn broers en zusters en verdere familie.
Het moraal van dit verhaal Yvonne is( proberen ) is een rekkelijk woord lig je zelf de wil op om meer te eten, concentreer je er op wees blij met de mooie momente van jullie huwelijk, wees dankbaar voor het geen je voor hem kunnen doen, en bezef dat het deel van van jou met hem is mee gegaan en probeer dat gat weer te vullen met iets anders. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, mischien is hier door je vraag ook beantwoord mischien ook niet, het is goed bedoeld, ik wens je nog veel sterkte en een goede gezondheid.
Hartelijke groeten Hans.
hoi yvonne ik hoop dat je me nog kent
Mijn vader had tongkanker en mn schoonmoeder maag kanker
Ik wou ff zeggen ik leef erg met je mee hoor en kan me er wel iets bij voor stellen
Ik kan ook heel slecht eten nu we weten dat mn vader niet meer zo lang heeft
Ik dwing me zelf we hoor en ben ook afgevallen ook een paar kilo
Het gaat namelijk niet in je koude kleren zitten
Maar ik zou wel ff met de dokter er over gaan praten
Als je me mailen wilt mag dat he
Heb ik je toen ook aangeboden of laat hier ff een berichtje voor me achter
Ik wens je heel veel sterkte toe allemaal trouwens hier
Groetjes en kusjes Jolanda
lieve jolanda,
dank voor je bericht. Ik voel me heel naar en heb nu al 4 dagen niets gegeten. Volgende week komt de maatschappelijk werkster bij mij en dan ben ik verplicht om deskundige hulp te vragen. Ik weeg maar 55 kilo en dat is te weinig voor een lang persoon als ik, te weten 1.74 meter lang.
Ik heb echt een anorexia-look en dat is niet mooi om te zien. Maar ik kan er echter niet tegen dat mensen naar miij kijken hoe ik eet en dat ze steeds tegen mij zeggen: Goed zo, eet je bordje leeg, goed voor je, dat zou Gerard ook willen.
Maar ik vind niet eerlijk dat Gerard nu niet eet met mij samen…………. hij hield zo van lekker eten en nu is hij er niet meer, dan vind ik niet eerlijk dat ik nu nog lekker kan eten. Bovendien heb ik erge verlatingsangst, voel me heel erg eenzaam zonder Gerard.
Op zondag ga ik bij zijn zoon op bezoek en dan gaan wij eten…………. zie ik wel tegen op om te gaan eten, ben bang dat het me niet lukt………..
Liefs Yvonne
