hoi,
gelukkig dat je vader weer thuis is!
Dat geeft in ieder geval weer iets meer rust in de tent.
Bij mijn vader is het nu echt aflopend, is in een paar weken tijd erg achteruit gegaan. Sinds de warmte vorige week eet ie niet meer en ligt nu constant op bed en halucineert over van alles en nogwat en iedereen komt aan bed. Het is net of zn hele leven de revu passeert. En snachts heeft ie hele heftige nachtmerries. Vannacht komt er dan ook een thuiszorg zuster waken, dan krijgt mn moeder snachts ook de rust, die houdt t zo ook niet langer vol. Als het zo doorgaat verwachten we dat ie eind van de week niet haalt. Heel lastig allemaal maar voor hem natuurlijk een verlossing, eindelijk. Als ie een helder moment heeft dan weet ie heel goed dat ie stervende is en berust erin, is er dus rustig onder. Dat doet ons ook heel goed. Echt afscheid nemen is er dus niet meer bij, maar realiseerde me vanmiddag dat ik dat een paar maand geleden al gedaan heb. Op t moment dat je vader ziek wordt en ineens niks meer kan en je ziet dat ie alsmaar achteruit gaat, neem je voor je zelf al afscheid want het is een heel ander iemand geworden, een patient. (komt misschien raar over, maar zo voelt t wel).
Laten we hopen dat ie gauw uit zn lijden verlost wordt!
Jij heel veel sterkte, geniet van alle mooie momenten, ze komen nl. niet terug!!
Erika
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
