Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
marre
Mijn moeder is op 9 juli jl op 59 jarige leeftijd (op haar verjaardag) overleden. 5 weken ervoor wisten we nog van niks, ze ging lopend het ziekenhuis in en 5 weken later ging ze dood. Dit was altijd mijn grootste nachtmerie, ben er zo bang voor geweest en nu is ze er niet meer. Wat een leegte en ik vraag me af hoe het straks zal voelen als ik weer echt op aarde ben beland, afschuwelijk, soms realiseer ik het me al echt en wat doet dat een pijn, we waren zo close.
Wat een rotziekte, ze had een sarcoom, niks meer aan te doen. Gelukkig maar dat we daarvoor van niks wisten, nu hebben we tenminste nog more or less kunnen genieten. En wat heeft ze de ziekte ongelooflijk gedragen, met zoveel kracht, humor en belangstelling naar iedereen toe tot op het laatste moment. We hebben gelukkig zeer intens kunnen genieten ook die laatste weken.
Iedereeen die met deze ziekte te maken heeft wens ik deze dapperheid en moedigheid toe. Ik zie dat mijn moeder de spiraal naar boven heeft doen lopen, iedereen ging met een lach weer naar buiten en ze maakte het voor iedereen draaglijk. Omgekeerd zei zij dat wij het voor haar draaglijk maakte maar het heeft denk ik, ondanks alle ellende en al het afschuwelijks, ook echt geen zin om stil te gaan staan bij vragen als waarom nou jij? waarom nou ik?
Geen gezeur, we maken er wat van, zei ze. En dat hebben we gedaan, natuurlijk was er alle ruimte voor verdriet, maar dat is wat anders als gezeur (ook al mag je natuurlijk best eens klagen want het is ook echt niet niks!!!). En echt, het trekt iedereen omhoog. Zelfs in de begrafenisdienst was deze kracht voelbaar. En nu nog.
Ik heb grote bewondering voor de manier waarop mijn moeder deze ziekte heeft gedragen, dat vereist een enorme kracht. Deze kracht wens ik iedereen op deze site toe!
