Nachtmerrie

Yvonne Bosman

26-07-2002 03:59

Hallo Mensen,
Mijn lieve Gerard is 8 weken geleden overleden en ik word steeds overrompeld door nachtmerries! Ik word er ziek van!
Ik droom elke keer dat ik aan het vechten ben om Gerard te halen en dat hij naast mij slaapt. Ik vind het zo vreselijk om alleen te zijn!
Ik kan en wil niet alleen zijn, echt niet, want het is niks voor mij om alleen te zijn!
Ik vind het helemaal niet leuk om alleen te zijn.
Ik heb wel af en toe contact met de kinderen van Gerard. Maar ik vind het zo jammer dat ik zelf geen kinderen heb van Gerard. Want dan had ik toch iemand bij me.
Ik voel me vreselijk eenzaam! Kijk, toen Gerard erg ziek was kwamen er heel veel mensen bij ons op bezoek. Nu hij er niet meer is, komen er geen kippen meer over de vloer. Heel soms komen er wel 2 goeie vrienden bij ons. Maar voor de rest niemand. Ik moet er om zeuren, dan komen zij er aan. Maar ik vind het zo jammer dat ze Gerard beloofd hadden om ook rekening te houden met mij. Nu hij er niet meer is, komen de mensen die hem beloofd hadden ook niet bij mij op bezoek terwijl zij niet op vakantie zijn! Ik kan daar zo kwaad om worden! Ik heb zo'n sterk gevoel dat ik als een gastvrouwtje mag spelen toen Gerard nog leefde. Misschien ben ik wel achterdochtig. Ik voel me ellendig.
Het is ook niet normaal dat ik hartstikke moe ben en dat ik steeds nachtmerrie krijg. Ik rook heel erg veel van de zenuwen (kan me ook niet schelen dat ik veel rook, ook al is het slecht, nou en, laat me nou roken).
Ben ik daarvoor in de wieg gelegd om steeds pech te hebben?????????????
Lieve naasten, hebben jullie ook zoiets meegemaakt dat jullie steeds nachtmerries krijgen? Het is werkelijk v.r.e.s.e.l.i.j.k.!!!
Groet Yvonne
Jacq

26-07-2002 09:00

Nachtmerries ken ik niet. Ik weet wel dat in eerste instantie mensen het bij mijn moeder heel moeilijk vonden om op bezoek te gaan. Mijn moeder heeft gelukkig een hele grote familie dus die pakte het goed op maar de vrienden moesten eerst hun draai zien te vinden. Over de drempel heen stappen dat ze hun altijd samen zagen. Er werd veel in koppels gekaart. Ze waren samen fervente kaarters. En dan is iemand alleeen. Klaverjassen met ze drieen is lastig en als je normaal eerst een uurtje kletste en daarna lekker een spelletje ging doen. En nu als vrienden voor het voldongen feit staat dat dat zo niet meer kan. Is het moeilijk. Mijn vader was een hele sociale man, had altijd iets beleefd altijd iets te vertellen en mijn moeder is of was wat stiller. Dus wij, als we thuis kwamen mzaar ook vrienden kwamen in een veel stiller huis. Minder gezelligheid, nieuwe verhoudingen. Iedereen moet zijn draai zien te vinden. Ook ik vond het moeilijk om naar huis te gaan. Zo'n stilte, zo'n leegte. Inmiddels is mijn moeder eigenlijk wat meer naar voren gekomen. Die ruimte is er nu. Ze heeft zichzelf aangeleerd om meer te vertellen. Maar ze neemt nu ook vriendinnen mee naar vrienden zodat ze inderdaad weer lekker kunnen kaarten.
Dan hoeft het ook niet de hele avond te gaan over de man die je zo verschrikkelijk mist en waarmee je zo verschrikkelijk geconfronteerd word iedere dag weer.Mensen willen het er best over hebben maar weten op een gegeven moment ook niet meer wat ze moeten zeggen. Ze kunnen, hoe graag ze ook willen, niks voor je doen. Ze kunnen hem niet terughalen. Niet voor jou, niet voor henzelf en dat is heel pijnlijk ook voor anderen.
Het is nog zo vroeg en zo vers voor je. Maar bij mijn moeder werkte het in ieder geval om dan maar zelf naar anderen te gaan. Zelf vriendinnen mee te nemen. Daarnaast heeft ze inmiddels een netwerk opgebouwd van andere vrouwen die ook alleen zijn. Ik weet niet waar je woont. Zij woont in een dorp, ik denk dat dat daar misschien ook wat makkelijker gaat dan in een stad.
Ik wens je veel kracht en wijsheid toe. Misschien dat een patientenvereniging of een arts meer raad heeft mbt de nachtmerries. Ik kan me goed voorstellen dat meer mensen daar last van hebben.
Sterkte Jacq
Esther mama van Youri

26-07-2002 11:04

Lieve Yvonne,
Wat ik denk is dat die mensen het ook erg moeilijk hebben met de dood van je man! En voor hen is het daarom ook erg moeilijk om de stap te nemen om even bij te gaan kijken! Want als ze bij jou zijn, missen ze Gerard alleen nog maar meer, ze zagen jullie immers altijd samen! Gun ze de tijd, net als je je zelf tijd moet gunnen om aan het gemis van Gerard te wennen!
Verdriet dat slijt, het gemis dat blijft, maar dat gemis kun je op den duur een mooi plekje geven!
Tja, en die nachtmerries nemen op den duur ook echt wel af! Toen mijn zoon Youri geboren werd, stierf mijn oom (2e vader) 5 dagen later, hij had gewacht tot Youri geboren was! Ik heb daar ook veel nachtmerries over gehad, in mijn dromen zag ik het gezicht van mijn oom, in Youri's gezicht! Ook droomde ik vaak dat ie ons kwam halen om te laten zien waar ie nu was! En echt waar die dromen werden ook minder en nu droom ik vaak enkel nog maar goede dingen over hem! Dus echt geloof me, het slijt!
Heel veel sterkte en liefs.
Esther en Youri
Nicole Creemers

26-07-2002 23:05

Hallo Yvonne,
Ik heb met je te doen meid, wat vreselijk allemaal voor je. Begrijpelijk dat je Gerard mist en je je verdomd alleen voelt maar wat ik dan weer niet begrijp is dat de mensen die je altijd hebben geholpen en bij hebben gestaan je nu laten barsten.
Waarom doen mensen dat toch he? Is het angst om met jou over Gerard te moeten praten? Willen ze jou niet zien met je verdriet? Sommige mensen kunnen het niet aan en andere mensen denken “ze redt het nu wel na 8 weken”.
Maar je redt het niet alleen lieve Yvonne, je hebt nu mensen om je heen nodig. Je moet je gevoelens om Gerard met anderen kunnen delen en je verdriet kunnen verwerken en dat kan je niet alleen.
Als je wilt kunnen we weer eens prive mailen, net als vorig jaar weet je nog? Toen stuurde ik je een e-card om je te feliciteren met jullie huwelijk. Jij hebt me toen een mooie foto van jullie gestuurd, dezelfde die op de website van Gerard staat.
Bij mij mag je je verdriet en ellende laten gaan hoor, ik zal niet na 1 keertje weglopen.
Sterkte meisje.
Liefs
Nicole
Yvonne Bosman

27-07-2002 02:00

Lieve Nicole,
Ik heb vanavond een bezoek gehad en kan je niet meteen een email terugsturen. Ik stuur je van de week wel een mailtje, oke? Dank voor je lieve woorden.
Het is werkelijk vreselijk, nu zijn mijn vrienden net de deur uit, en dan zit ik weer alleen. Ik mis mijn aapje heel erg. Hierover volgende week meer. Oke?
Liefs en dikke kusjes van Yvonne
Nicole Creemers

28-07-2002 23:58

Hoi Yvonne,
Ik wacht je mailtje rustig af, jij moet mailen als jij de tijd en de zin er voor hebt hoor. Ik vind het leuk om het contact weer te hervatten.
Liefs
Nicole
Gerard van Merwijk

31-07-2002 01:54

Hoi Yvonne,
Dat van die nachtmerries heb ik ook. Ik slaap sowieso SUPER SLECHT!
Ik slaap niet voor 03:00 en ik ben om 05:00 of 06:00 al weer wakker. Steeds maar hazeslaapjes van 5 minuten. (althans zo voelt het voor me)
Tips heb ik niet voor je, wel wens ik je veel kracht toe.
Een knuffel uit ARnhem,
Gerard.

Nachtmerrie

Yvonne Bosman

Jacq

Esther mama van Youri

Nicole Creemers

Yvonne Bosman

Nicole Creemers

Gerard van Merwijk