en z'n medicijnen krijgt m'n pa ook niet weg. Omdat hij nu al 1.5 week heel slecht drinkt en nog minder eet hebben we vanochtend de dokter gebeld. Hij zou om 16.00u langskomen, maar we hebben hem weer gebeld om 13.00u omdat hij zich echt heel slecht voelde. De dokter heeft iom de bestralingsarts besloten dat m'n pa naar de acute opvang moest. Mocht met de ambulance maar wilden mijn ouders niet dus hebben ze mij op werk gebeld. Ik mocht uiteraard gelijk weg.
Nu heeft hij via z,n neus een slangetje in de maag voor het voedsel en een infuus voor de medicijnen. Gisteren was ik nog boos en verdrietig modat ik het gevoel had dat hij opgaf. Maar dat gevoel is gelukkig minder.
vrijdagochtend heb ik een gesprek ivm mijn contractverlenging en de dure cursus die ik wil gaan doen. Ben benieuwd hoe ik de onderhandelingen ga voeren, want eigenlijk kan het me niet zoveel schelen. Al mogen ze me wel belonen voor het feit dat ze me geweldig vinden, niet? Dus die cursus wil ik en ca. 4% erbij (heb geen cao in mijn branche). Mijn vriend heeft vrijdag ook een belangrijk gesprek over zijn toekomstige carriere. Het is wat.
Mijn baas en collega leven erg mee, heel lief. Ik ben niet meer zo heeeel verdrietig maar leef nu een beetje van dag tot dag, heb nergens zin in. We moeten er het beste van maken. Iedereen gaat vanavond al naar het bezoekuur, ik doe dit morgenmiddag. Ga vanavond en morgenavond m'n gedachten verzetten in de sportschool.
gr.hesi