Mijn vader heeft slokdarmkanker, dat is afgelopen vrijdag door een arts in het ziekenhuis geconstateerd. Maandag wordt hij opgenomen voor onderzoek.
Wie heeft er ervaringen die hij/zij met mij wil delen, ik wil er alles over weten!!
Inmiddels heb ik alle info van het internet gehaald, maar ik ben toch meer geïnteresseerd naar persoonlijke ervaringen.
Groetjes Mirjam
Mirjam@langweer.myweb.nl
lieve mirjam,
wat erg voor je vader dat hij een slokdarmkanker heeft. Vreselijk is dat!
Ik heb geen ervaringen met mensen die slokdarmkanker heeft, maar wel ervaring met mensen die kanker hebben. Mijn man heeft het ook (mijn email is onderweg naar je) van die gemene kanker gehad.
Ik wens jou heel veel sterkte toe. Hoe oud is je papa?
Ik hoop niet dat hij uitzaaiingen heeft, want meestal als men kanker heeft, is de moederbron meestal aanwezig (bij mijn man konden ze de bron niet vinden, ook al had hij prostaatkanker die los staat van de borstwerveltumoren).
Je kan mij vaker schrijven hoor, want ik leef echt met je mee meid!
Dikke zoen en knuffie van Yvonne en geef je papa ook een stevige pakkerds van mij, ook al ken ik hem niet, maar ik vind het werkelijk rot dat hij ook kanker heeft. Net als mijn man die niet meer leeft…..
Ik hoop dat je papa geholpen wordt!
Hoi Mirjam,
Ik ben Fransisca, 24 jaar… in december hebben de artsen bij mijn moeder (47 jr) ook slokdarmkanker geconstateerd…. toen ze het ondekten had ze ongeveer 9 cm van de slokdarm besmet. Volgens de artsen konden ze alleen opereren in een begin stadium (1 a 2 cm) Ze moest dus bestraald worden (chemo kon niet, omdat ze had geen uitzaaiing had) Momenteel heeft ze net een bestaling van 35 x achter de rug en uit de gastroscopie is gebleken dat de tumor 70% kleiner is geworden… Ze mag nu voorzichtig weer wat proberen te drinken en vloeibaar voedsel te eten!!
Het is echt een ROT ziekte en over het algemeen zijn er veel bijwerkingen… (meestal tijdens de bestraling en Chemo)
Alles is afhankelijk van in welk stadium de kanker is… het is natuurlijk voor jou vader te hopen dat het nog in het begin is… maar wij hebben gemerkt dat er echt wel hoop is op verbetering (helaas geen complete genezing)
Als je vragen hebt mag je ze natuurlijk altijd stellen!!!
Heel veel sterkte…. TIP: laat nooit je koppie hangen, wilskracht is al een deel van de genezing!!!!!
Liefs Fransisca
Hoi Mirjam,
Bij mijn vader (56jaar) is pas ook slokdarmkanker geconstateerd. Hij is onder behandeling in het Dijkzigt ziekenhuis. We kregen de ene klap naar de andere. Eerst deze erge vorm van kanker,dit doordat het eten steeds moeilijker gaat,en op een gegeven moment ,zoals nu bij mijn vader het geval is helemaal niet meer. Hij zit nu op astronautevoeding en dit gaat goed, daarnaast probeer hij pap.Na de nodige onderzoeken ,bleek dat hij uitzaaiingen heeft naar zijn lever,en dus kunnen ze hem niet meer genezen. Hij krijgt nu chemo om te zorgen dat de tumor in zijn slokdarm kleiner wordt ,zodat hij toch weer iets kan gaan eten. Daarna (na 6chemobehandelingen)wordt hij weer onderzocht.Maar ondanks dat ze zeggen dat ze hem niet meer kunnen genezen,ga ik toch verder zoeken. Ik ben nu bezig met informatie te vinden over een arts in Italie ,die misschien mijn vader wel kan helpen. Mirjam ,ik wil je veel sterkte wensen,je zal het net als ons nodig hebben,en vooral buiten je vader ook je moeder,steun vooral ook haar.Als je graag je verhaal of vragen wilt stellen ,mail me terug dan houden we contact. Veel sterke . Groetjes Danielle.
Beste Miriam,
maart 2001 werd er bij mijn man (58 jaar), ook slokdarmkanker geconstateerd, na onderzoeken wilde ze proberen de maag als slokdarm te gebruiken, dit zou mogelijk zijn als de maag clean was.
Helaas was dit niet het geval, en doordat ze niet echt de juiste therapie van slokdarmkanker hebben is hij toen in een onderzoeksteam gegaan, waar hij begeleid door diverse specialisten diverse behandelingen heeft gehad.
Hij heeft bestraling van de slokdarm gehad met heel goed gevolg, deze bestraling is niet zoals met chemokuur want doordat de maag aangetast is, was dat niet meer mogelijk.
in maart van dit jaar is hij weer bestraald met helaas minder resultaat, inmiddels is er een stens geplaatst en heeft hij nu astronautenvoer en vloeibaar, maar de wilskracht heeft hij nog en elke dag wordt hij wakker, en zegt misschien dat ze vandaag iets hebben gevonden.
Die positieve houding heeft ons heel veel geholpen, al ben en blijf ik bang dat er voor welke vorm van kanker ook geen echte afweer bestaat.
Ik weet dat we nu naar de laatste fase gaan maar blijf hopen op de goede afloop, hij zou ook niet anders willen.
Meis het klinkt misschien raar, maar geniet van elke dag die er is, dat geeft je de kracht om het te dragen met elkaar en maakt het ook draagbaar voor elkaar.
sterkte.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's