longkanker

  • brigitte

    hallo mensen,ik heb 25 april te horen gekregen dat mijn vader kanker heeft volgens de dokter zat het in de top van de long en was het goed te behandelen,maar gisteren kregen we het klotebericht te horen dat het al uitgezaaid is en dat het niet meer operatief te verwijderen is,het gevoel dat dan door je heen gaat is onbeschrijvelijk maar jullie zitten niet voor niets op deze site dus ik neem aan dat jullie dit gevoel wel zullen herkennen.Nou moet mijn vader volgende week met chemo beginnen en ik weet van mensen uit mijn omgeving die kanker hebben gehad dat je hier kotsziek van word en vanallerhande bijwerkingen kunt krijgen.Mijn vraag aan jullie is (hij is nl.niet zo"n prater)hoe kan ik hem het best opvangen er mee omgaan,mijn moeder steunen en alle dingen die er verder bij komen.Alle raad,advies en eigen ervaringen zijn welkom alvast hartelijk bedankt. de groetjes Brigitte

  • Yvonne en Gerard Bosman

    Lieve meid, wat erg voor je papa.

    Ja, je pa is geen grote prater, maar wees je zelf en probeeer het met hem te praten als het kan. De ene mens kan tegen de chemo en de ander ook weer niet. Kijk, mijn moeder is 9 jaren lang leukemie-patiente en heeft jarenlang chemo, bij haar helpt het wel eigenlijk. Mijn man heeft kanker en heeft geen chemokuur omdat hij niet meer beter wordt….. is opgenomen in het verpleegtehuis…………. lichamelijk steeds achteruit, en wij praten heel veel over zijn ziekte en vooral ook over ons zelf……….we zijn op 7 mei 1 jaar getrouwd.

    Mijn vader is ook geen grote prater, het is een binnenvetter, hij heeft spierziekte en wordt ook niet beter……… ik als zijn dochter probeer zoveel mogelijk met de waarheid confronteren….. het valt niet mee……….. mijn papa wilt niet dat ik voortdurend verdrietig bent, ook ben ik zijn jongste oogappeltje.

    Het is behoorlijk moeilijk allemaal en ik adviseer je om kontakt op te nemen met de kankerbestrijding Wilhelminafonds, misschien dat ze je iets kunnen adviseren?

    Sterkte verder……… liefs van Yvonne

  • brigitte

    hallo yvonne en gerard,bedankt voor jullie reactie.Tjeetje dat valt voor jullie al heeeeelemaal niet mee zeg wat ik hier allemaal lees je moeder je vader en je man is ziek pfffffffff,ik weet even niet wat ik schrijven moet ja alleen dat ik jou yvonne ook heel veel sterkte wil toewensen.En nog bedankt voor je advies ik denk dat ik ook met mijn pa ga praten hoe moeilijk dat ook zal zijn,hij is 76 en ik37 en echt praten over gevoelens zijn ons (mijn broer en zus ook)niet echt met de paplepel ingegeven maargoed als ik het nu niet doe komt het er misschien wel nooit meer van want zoals het liedje van youp v/t hek zingt “niemand weet hoelaat het is”en misschien dat ik dat ook wel ga doen ja het KWF bellen,ik hoop je nog te lezen groetjes Brigitte.

    P.S. Andere reacties of ervaringen zijn natuurlijk ook van harte welkom.

  • Erika

    Hallo Brigitte!

    Ik herken een heleboel dingen in je verhaal. Ook bij mijn vader (61) is begin van t jaar longkanker geconstateerd met uitzaaiingen in zn heup, schouder en onderrug.

    Eerst wordt er verteld dat t waarschijnlijk om een hernia gaat, en een paar dagen later wordt er geconstateerd dat er een tumor achter je long zit die dus uitgezaaid is. Ook hij heeft 2 chemokuren ondergaan, erg ziek geweest en t heeft niet echt geholpen. De tumor achter zn long is wel kleiner geworden, maar omdat ie verder “nog” geen last heeft van zn long en de chemo hoofdzakelijk bedoeld was ter pijnbestrijding hebben we samen met de artsen besloten om te stoppen. De kwaliteit van leven is op het moment dat je kuurt niet echt geweldig en om de tijd die je dan nog hebt zo ziek door te brengen…moeilijke keuze, maar wel blij dat het zo besloten is. Ook mijn vader is geen prater, wel tegen mn moeder, maar als mn broer of ik er zijn, dan houdt ie zich groot. De afgelopen maand ging het weer bergafwaarts, veel overgeven, geen ontlasting etc, dus 1 mei weer opgenomen en 2 weken terug geopereerd aan een uitzaaiing in zn dunne darm. Ze hebben het zieke stuk ertussenuit kunnen halen en momenteel is ie weer thuis en voelt zich behoorlijk goed, eet alles weer en t smaakt m weer, wat eigenlijk na de kuren nog niet meer voorgekomen is.

    Toen ie in t ziekenhuis lag is ie in contact gekomen met lotgenoten, mensen die dus net als hij niet meer te genezen zijn. Voor ons gevoel heeft hem dat wel “goed” gedaan en sinds die tijd praat ie er af en toe ook met ons over.

    Het is voor de patient zelf natuurlijk heeeeel zwaar, op t moment dat ze er met zichzelf nog niet over uit zijn, is het ook heel lastig om er met anderen over te praten, tenminste dat is onze ervaring.

    Het is inmiddels een heel lang verhaal geworden, maar misschien heb je er wat aan! Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte toewensen, want gemakkelijk is het zeker niet! En probeer er gewoon af en toe voorzichtig over te beginnen, hoe je vader zich er onder voelt etcetc…

    Sterkte,

    Erika

    ps. waar heeft jouw vader uitzaaiingen??

  • wim overdijk

    hoi brigitte. graag reageer ik graag op je brief ten eerste wens ik jou en de rest van je familie heel veel sterkte toe.het is moeilijk zo iets te aanvaarde en onwezelijk, ik had dat ook kan het nog steeds niet geloven dat mijn vader dood gaat,je kan er ook helemaal niks aan doen,(dat vind ik het ergste van het verhaal) je staat mattig loos .het enigste wat je kan doen is er zoveel mogelijk zijn voor hem(en je moeder)je moet proberen om nog zoveel mogelijk dingen te doen en er zijn voor mekaar en er zoveel mogelijk over te praten dat helpt echt . dit is mijn advies. ik hoop dat je er wat aan heb wens je heel veel sterkte toe voor jou en je familie. afz wim overdijk

  • wim overdijk

    hallo mensen wie kan mijn wat vertellen over pijnbestrijding, mijn vader is heel erg ziek.hij heeft heel veel pijn (slikt heel veel medicatie middelen.)niks helpt ik koop soms ook wat softdrugs voor hem dan kon hij in iedere geval even slapen. ik weet niet wat te doen graag heb ikantwoord om te kijken wat ik nog voor hem kan doen. b.v.d wim overdijk

  • brigitte

    hallo erika nou hier heb ik echt wel wat aan wat je vertelde over je pa hebben ze ook tegen mijn pa gezegd ze beginnen woensdag met de eerste chemo kuur maar de artsen hebben wel gezegd als het niet aanslaat stoppen ze ermee en als hij zelf aangeeft te willen stoppen doen ze dat ook je bent en blijft natuurlijk altijd de baas over je eigen lichaam.het begon als een “zwevend”plekje wat dus kwaadaardig was dat hoorde we 25 april en 23 mei kregne we te horen dat het door de hele longen zat hij heeft heel erg longontsteking gehad en daar moest hij eerst wat van opknappen en weer op krachten komen,dat is nu het geval alleen heeft het zich dus in 1 maand tijd kunnen uitzaaien dus dat vind ik wel heel erg snel.Ook heeft hij vrijdag(24 mei)een botscan gehad en maandag krijgt hij nog een hersenscan en ik moet je zeggen dat ik er helemaal geen vertrouwen in heb hoor ik ben op het ergste voorbereid (als je jeeigen al hierop voor kunt bereiden)maargoed de tijd die we samen niog hebben moeten we maar zo intens mogelijk proberen te nemen zoals het komt.Ik ben wel heel erg blij met jullie reacties ook die van Wim want het sterkt je toch een beetje dat je met lotgenoten hierover kunt schrijven want die begrijpen uiteindelijk precies je gevoel.En nu even iets voor Wim over de medicijnen krijgt je vader dan helemaal geen medicijnen die speciaal voor hem zijn aangepast? en inderdaad een jointje roken kan geen kwaad ik ken iemand die iedere avond er 1 rookte om de pijn wat te onderdrukken.zo pffffffffffff dat was een heel verhaal he hopelijk spreek ik jullie nog en voor jullie geld natuurlijk hetzelfde heel veel sterkte.groetjes Brigitte

  • Erika

    Hallo Wim!

    mijn vader heeft dus longkanker met uitzaaiingen in zn botten.

    Als pijnbestrijding draagt ie een morfine-pleister en slikt daarnaast paracetamol en nog een andere tablet, momenteel is de pijn aardig te houden!

    Morfine pleister draag je op je arm, t zorgt ervoor dat de medicatie rechtstreeks via je huid in je bloedbaan komt.

    Hij heeft er veel baat bij!!

    Succes!!

  • Erika

    Hallo Brigitte!!

    ben ik nog even.

    het is inderdaad in een zeer kort tijdsbestek dat je vader uitzaaiingen heeft gekregen, kan me heel goed voorstellen dat je in de uitslagen van de scans niet echt veel vertrouwen hebt. Ook de soort kanker die mijn vader heeft kan uitzaaiien naar de hersenen. Toevallig heeft ie 3 weken terug een hersenscan gehad, wat gelukkig positief uitviel. Als je op een gegeven moment het ene negatieve bericht na het andere hoort, dan ga je er voor je zelf vanuit dat t ook deze keer wel niet goed zal zijn.

    Probeer toch een beetje, hoe lastig t ook ik, positief te blijven denken.

    Ik heb dit zelf gedaan en doe dit eigenlijk nog steeds. Je maakt jezelf harstikke stapelgek als je van te voren gaat denken dat t allemaal negatief uit gaat vallen… ik weet ook wel dat ik er heel makkelijk over praat (mn ma is daar ook niet altijd even blij mee), maar je moet gewoon sterk blijven voor je vader!! Ik heb t idee dat ik m daarmee meer help dan dat ik zelf ook in de put ga zitten.

    Voor jullie is het natuurlijk ook allemaal nog erg vers, wij zitten in t schuitje vanaf begin januari en we kabbelen rustig verder… hoelang nog??? Niemand weet t , dat is t lastige en onbegrijpelijke!!

    Heel veel succes de komende dagen en mocht je willen kletsen! je hebt mn email adres!!

    Sterkte!!

    Erika

  • Marjon Moussa

    beste Brigitte wat erg voor je ik weet hoe jeje moet voelen mijn vader is 5 maanden geleden overleden aan maagkanker met uitzaaiingen in 2maanden

    en 3weken was hij overleden mijn vader was helemaal geen prater en zeker niet over de dood.Maar het belangrijkste is dat je er bent voor hem en je moeder en dat je gewoon luistert als hij wel wat wil zeggen en hem helpt gewoon met een gebaar om te laten zien dat je er bent ten alletijde. Mijn moeder heeft al 19 jaar kanker met uitzaaiingen en daar gaat het momenteel wat slechter mee maar het gaat erom dat je er bent voor je ouders en laat zien dat je wil luisteren en helpen

    heel veel sterkte Marjon.