Hallo Yvonne en Gerard
Al die tijd volg ik jullie op het prikbord,het is vreselijk wat jullie allemaal meemaken
Ik kan er ook over meepraten,ik ben 47 jaar maar de laatste 2 jaar zijn de ergste van mijn leven geweest.In maart 2000 stierf mijn zus plotseling,ik was 14 maart jarig en toen was ze bij me en de volgende morgen lag ze dood in bed hartstilstand
Toen werd het mei toen raakte ik binnen een week geheel verlamd,guillian barre een spierziekte,ikheb toen 4 weken in het ziekenhus gelegen en daarna een halfjaar in een revalidatiekliniek gelegen om allles weer opnieuw te leren.
Dat was in mei 2000 toen was mijn man al een poosje aan het sukkelen met wat vage klachten hij dacht dat hij een spier had verrekt in zijn rug met vissen,maar na verschillende onderzoeken kreeg hij te horen dat hij kanker had en dat hij met chemo's nog een jaar te leven had.Kan je je voorstellen mijn man in het ziekenhuis en ik in een revalidatiekliniek Ik had toen nog 1 zoon thuis wonen en 1 zoon opzichzelf die hebben een vreselijke tijd achter de rug.en nog.
gelukkig heeft mijn man meemogen maken dat ik lopend weer naar huis kwam dat was in nov 2000 daarna heb ik mijn man verzorgd zo goed als ik kon.Hij wilde niet naar het ziekenhuis hij wilde thuis blijven,en dat is ook gelukt Hij heeft heel veel pijn gehad die ze niet onder controle konden krijgen .dat was vreselijk je wilt van alles doen maar het helpt niet.In mei 2001 is hij gestorven hij is precies een jaar ziek geweest 52 jaar en nooit wat gemankeerd dat is vreselijk. 24 jan heb ik een kleindochter gekregen ons eerste kleinkind helaas heeft hij dat niet mee mogen maken .Hij had er bestorven opgeweest.Ja en dan moet je verder hoe moeilijk het ook is .Ik wil je zeggen dat ik heel erg met jullie meeleef,het is vreselijk .geniet van je kleinkind zolang het nog gaatIk wens jullie heel veel sterkte
groetjes elsYvonne en Gerard Bosman schreef:
>
> Hallo Lieve Mensen,
>
> Ik vraag me af of julllie ook meegemaakt hebben. Ik heb een
> schat van een man die opgenomen ligt in het vepleegehuis
> vanwege de zorg. Hij heeft kanker en volgt nu
> pijnbestrijdingsschema, de resultaat vanaf gisteren en
> vandaag ging het prima, veel minder pijnen. Vandaag (23
> april) ging mij ouders bij gerard op bezoek en ik vertelde
> verpleegster dat die vrouw naast mij liep mijn moeder is. Ze
> zei gelijk dat ik veel op mama lijkt. Mama vertelde de
> verpleegster dat ik zo erg mager geworden bent en zo en dat
> ik veel te veel meegemaakt hebt in mijn leven (ik ben 42
> jaar). Maar goed, mijn mama heeft leukemie en mijn lieve papa
> cees heeft spierziekte (gaatook achter uit). Nu denk ik bij
> me zelf: @!#$, mijn ouders ziek en nu mijn man ook". Hebben
> jullie ook zoiets meegemaakt dat je ouders ziek zijn en nu je
> eigen man of vrouw? En dat zij niet meer beter worden? Jee,
> de mensen waar ik heel veel van hou zijn ziek.
>
> Liefs van Yvonne
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
