kanker.startpagina.nl

prostaatkanker

  • Anonymous avatar

    Bianca

    Hallo allemaal,

    Dit is voor het eerst dat ik hier kom. Voor het eerst in mijn leven (ben 36) ben ik van dichtbij geconfronteerd met die gevreesde ziekte…….kanker.

    Het zijn 2 afschuwelijke weken geweest. Op 2 april kregen we het intrieste bericht dat de oudste zoon van mijn zus was verdronken. 18 jaar mocht hij maar worden. Hij is op maandag 8 april begraven. En als klap op de vuurpijl hebben we afgelopen vrijdag te horen gekregen dat mijn vader (70) prostaatkanker met uitzaaiingen naar de botten heeft. De artsen dachten eerst dat er nog geen uitzaaiingen waren maar donderdag kreeg mijn vader echt verschrkkelijke pijn tussen zijn schouderbladen. Je hart breekt als je zo´n sterke man ziet huilen van de pijn. Achteraf blijkt deze pijn dus één van de symptomen te zijn van de uitzaaiingen. Morgen gaan we naar de uroloog waarna meteen met behandelen wordt begonnen.

    Mijn zus zit er echt helemaal doorheen. Aan het begin van de week begraaft ze haar zoon en aan het eind van de week krijg ze dit vreselijke bericht van haar vader. Zelf voel ik me nog redelijk goed, ben een zeer positief ingesteld persoon maar ik heb ook hele moeilijke momenten. Ik blijf mezelf voorhouden dat dit soort kanker goed te behandelen is en ook zeer langzaam groeit maar ja, je weet maar nooit…..Toch wil ik nu absoluut niet gaan doemdenken ! Ik weiger pertinent om in een depressie te schieten !!!

    Ik heb vanavond een afspraak gemaakt met mijn vader voor over 10 jaar en daar ga ik hem aan houden !!!!

    Voor iedereen heel veel liefs en sterkte

    Bianca

  • Anonymous avatar

    Astrid

    Hoi Bianca,

    Wat jij schrijft is erg herkenbaar. 2 jaar geleden kregen wij te horen dat mijn vader (destijds 57) prostaatkanker had met uitzaaiingen in de lymfeklieren. Met andere woorden; er is geen behandeling, we kunnen het hooguit rekken d.m.v. hormoonbehandelingen. Onze wereld stortte in, iedere keer als ik een bejaard persoon zag dacht ik: “waarom hij of zij niet, hij/zij heeft al een heel leven gehad, mijn vader haalt misschien z'n VUT niet eens!!!” 10 seconden later dacht ik dan: ben niet zo onredelijk, die mensen hebben ook kinderen! Ik wil hier mee aangeven dat de meeste onredelijke gedachten door je hoofd schieten, maar dat is logisch; niemand wil naaste familie verliezen en al helemaal niet aan zo'n vreselijke ziekte. Inmiddels zijn we 2 jaar verder en gaat het naar omstandigheden vrij goed. Ik wil je 1 goede raad geven; praat met elkaar, noem het beestje bij z'n naam en ben open en eerlijk ook als het confronterend of pijnlijk is. Het sterkt de gehele directe omgeving van de “patiënt” en je helpt elkaar enorm. Jank de eerste tijd de ogen maar uit je hoofd, maar grijp elk positief punt aan om elkaar er door heen te slepen. Als het er op aan komt, ben je sterker dan je denkt.

    Veel sterkte!

    Astrid

  • Anonymous avatar

    Yvonne en Gerard Bosman

    Lieve Bianca,

    wat sneu allemaal zeg. Mijn man heeft borstwervelkanker met uitzaaiingen en ook prostaatkanker. Ze kunnen niets meer doen. Hij zelf merkt niet dat hij pijnen heeft aan zijn prostaat maar wel de botten, dat doet heel erg zeer.

    We wensen jou heel veel sterkte toe in de moeilijke tijd en we steunen mekaar met zijn allen.

    Liefs Yvonne

  • Anonymous avatar

    Marjon Moussa

    BesteBiancahier even een berichtje op jouw mededeling over je vader allereerst gecondoleerd met het verlies van je neef , voor je zus is het het ergst een kind verliezen is het ergste wat je kan overkomen.Over je vader gesproken verlies niet gelijk de moed, mijn moeder heeft al 10 jaar uitzaaiingen op haar botten en wel ophaar hele skelet er zijn bepaalde hormonen die heel goed aan kunnen slaan weg gaat het niet meer maar je ziet het is wel mogelijk om er jaren verder mee te leven .Pas heb ik mijn vader verloren aan maagkanker met uitzaaiingen. Maar uitzaaiingen op de botten zou mogelijk goed te behandelen kunnen zijn als de andere organen niet aangetast zijn met uitzaaiingen Heel veel sterkte gewenst Marjon

  • Anonymous avatar

    Chantal Roy

    Mijn vader had al 7 jaar prostaatkanker de uroloog zei zo vaak tegen hem, meneer Roy U kunt hier wel 100 jaar mee worden.

    Vorig jaar was zijn PSA waarden van 0 naar 12, drie maanden later naar 23, in Januari werd hij geschraapt, we hadden zoveel hoop dat de waarde naar beneden zou zijn. In Februari voor zijn volgende spuit en het meten van de waarde.

    2900, de dokter heeft nog nagevraagd of het wel klopte, maar het was waar, het zat al overal. 5 jaar geleden ben ik mijn moeder kwijtgeraakt aan Alzheimer, 59 jaar, 9 jaar lang hebben we haar zien aftakelen, en nu mijn vader, 66, hij zei nog het kan nog zolang duren Chantal, maar ik wist al beter. 5 weken na de uitslag is hij overleden, ik ben blij dat ik erbij was, maar om je vader in zo'n korte tijd zo zien aftetakelen…. 23 Februari overleed mijn dochter haar natuurlijke moeder aan ‘n hartstilstand, 53 jaar oud, 22 Maart ons pap en 3 weken later de broer van mijn vriend ook aan ’n hartstilstand 51 jaar oud, alles spookt door mijn hoofd.

    De emoties van mijn vader, in het crematorium waar mijn vader nog was zit je daar voor 'n ander, je weet niet meer wat je moet doen, de emoties lopen zo hoog op.

    Maar ik kom er wel , met de kracht van mijn ouders, en de liefde van de mensen om mij heen.

    Bedankt voor deze site, het is fijn om je ei kwijt te kunnen met mensen die weten waar je het over hebt.

    Veel liefs en sterkte allemaal,

    Chantal

  • Anonymous avatar

    Chantal Roy

    even 'n correctie de oma van mijn dochter haar natuurlijke moeder