vervolg op bezoek gaan !!!

  • Linda K

    Hallo lieve mensen,

    Ik kom even terug op mijn eerdere berichtje over mijn lieve tante

    Ik ben inmiddels twee keer op bezoek geweest, en vooral de eerste keer

    was heel heftig, ben echt door mijn benen gezakt van verdriet maar ze was

    zo blij dat ik kwam.

    Vandaag ben ik weer bij haar geweest en heel voorzichtig

    oude herinneringen opgehaald, ik als klein meisje die altijd al graag bij haar kwam

    en hoe fijn het was natuurlijk weer met tranen en nu ook weer terwijl ik dit typ

    Gek he maar ik heb het gevoel dat ik het hier kwijt kan, sorry hoor

    Wat ik zo moeilijk vindt is dat zij mij dingen gaat geven, terwijl ik dit niet kan

    aannemen want dat wil ik niet dus heeft ze dit via mijn ouders gedaan

    Al met al lieve mensen, dank voor jullie reactie's ik ga zolang dit nog kan iedere

    week naar haar toe, ze wil zelfs dat ik haar haar doe en dat wil ik natuurlijk

    maar ik had jullie even nodig om me over de streep te trekken.

    hartelijke groeten,

    Linda K

  • sophia

    beste linda

    het is altijd moeilijk als je bij iemand op bezoek gaat waarvan je weet dat die ernstig ziek is

    had ik ook met mijn broer ik wist dat hij niet lang meer te leven had

    hij is ook alles aan weggeven geweest toen hij nog leefde

    ik had daar ook moeite mee

    ik heb ook gezegt dat word wel geregeld als het zover is

    maar hij wilde dat doen dan wist hij zeker dat alles bij de

    goede persoon kwam en dat er later geen ruzzie om kwam

    van dat wou ik ook hebben

    je moet doen wat jou hart je ingeeft

    en het is een mooi gebaar van haar als ze je iets

    wil geven zij vindt dat het jou toehoort

    en zolang zij het nog zelf kan geven is het toch

    leuk

    ik snap wel hoe je je voelt dan

    net alsof het al zover is maar misschien

    is het haar manier van er mee om gaan

    maar dat je haar haren doet is ook heel moedig

    ik had er bij mij zoon heel veel moeite mee om het er af te scheren

    hij wilde niet met plukjes rondlopen dan maar kaal zei hij

    heb er ook staan huilen toen ik het in het ziekenhuis deed

    maar het is fijn dat je het hier kwijt kan hier komen mensen die het begrijpen

    en als er iets is laat het ons weten

    als je wilt praten mail me maar

    soleyvjo@chello.nl

    sterkte en de groetjes sophia

  • marielle

    hoi Linda!

    ik heb ooit voor het zelfde probleem gestaan.. en ik weet hoe hoog de drempel is.. maar echt ontzettend goed van je dat je geweest bent… ik ben blij dat het nu wat beter voelt… en de tranen.. die horen erbij…. wat betreft die dingen die ze je geeft… lijkt me ook heel moeilijk hoor… maar ze geeft ze niet voor nix aan jou.. meenemen kan ze ze niet.. en jij bent toch belangrijk voor haar.. zo weet ze dat haar spulletjes en belangrijke dingetjes goed terecht komen..

    liefs Marielle