lichamelijk "moe"

coby

06-02-2002 16:05

hoi allemaal,
even een kort berichtje van mij.
John is al een tijdje niet zo erg lekker en vandaag hebben wij de longarts moeten bellen of we a.u.b langs konden komen.
sinds een paar dagen heeft hij het heel erg benauwt en kan hij zijn spuutum niet meer kwijt.wat hij ook doet het lukt hem niet om het eruit te gooien en als het eruit komt dan komt er vaak bloed mee.
ook heeft hij weer heel veel pijn aan de rechter kant en hij heeft het gevoel dat zijn rechterlong ( wat hij nog heeft ) het helemaal niet meer doet.
de uitzaaiingen in zijn nek ( rechts ) zijn ondanks de bestralingen toch weer langzaam aan het groeien en het lijkt erop dat het zich aan het splitsen is.
het is allemaal behoorlijk dik en opgezwollen,john heeft dit tegen de longarts gezecht en hij zei meteen tegen john dat hij moest komen dus morgen (donderdag )zitten wij weer met spanning in het A.V.L
wat mij het meest verontrust is dat hij zegt "ik ben al blij dat ik jouw verjaardag nog kan meemaken ( 12 febr.) maar mijn lichaam is moe heel erg moe.
geestelijk wil hij nog heel veel het liefst wil hij ook nog de verjaardagen van de kinderen meemaken ( 7+27 juni ) maar zelf zegt hij steeds dat dat er niet meer inzit hij is moe lichamelijk moe.hij waarschuwt mij ook steeds bv. “hou er wel rekening mee he`dat het steeds dichterbij komt” en “zal je me nooit vergeten”
ik wordt hier een beetje bang van juist ook omdat ik weet dat ze zelf aan kunnen voelen wanneer de tijd erop zit.maar ik hoop dat het toch nog even duuren mag
in ieder geval tot na de verjaardagen van de kinderen.
groetjes Coby.
angela

06-02-2002 23:14

hai coby
het is allemaal wat , ik vind het knap hoor hoe jullie je er doorslaan.
het ergste is de pijn en de onmacht.
als ik je verhaal zo lees dan komt het toch weer in alle hevig heid boven, mijn moeder is vorig jaar op valentijn gestorven en dat is het al weer bijna.
ik hoop voor jou en je gezin dat het allemaal een beetje beter gaat en dat je man geen pijn hoeft te hebben.
en ja ze velen het aankomen en luister er na en geniet nog van elkaar praat over de dingen die je dwars zitten.
ik wens jou je man en de kinderen heel veel sterkte jullie zullen het nodig hebben.
ik hoop dat je de kracht vind om je hierdoor heen te slaan samen met je gezin
het is moeilijk maar het komt wel …………
het is met geen woorden te beschrijven maar ik hoop dat jullie samen nog een mooie tijd samen hebben en hou van elkaar en ben niet bang om iets te zeggen ,of te vragen
heel veel liefs angelacoby schreef:
>
> hoi allemaal,
> even een kort berichtje van mij.
> John is al een tijdje niet zo erg lekker en vandaag hebben
> wij de longarts moeten bellen of we a.u.b langs konden komen.
> sinds een paar dagen heeft hij het heel erg benauwt en kan
> hij zijn spuutum niet meer kwijt.wat hij ook doet het lukt
> hem niet om het eruit te gooien en als het eruit komt dan
> komt er vaak bloed mee.
> ook heeft hij weer heel veel pijn aan de rechter kant en hij
> heeft het gevoel dat zijn rechterlong ( wat hij nog heeft )
> het helemaal niet meer doet.
> de uitzaaiingen in zijn nek ( rechts ) zijn ondanks de
> bestralingen toch weer langzaam aan het groeien en het lijkt
> erop dat het zich aan het splitsen is.
> het is allemaal behoorlijk dik en opgezwollen,john heeft dit
> tegen de longarts gezecht en hij zei meteen tegen john dat
> hij moest komen dus morgen (donderdag )zitten wij weer met
> spanning in het A.V.L
> wat mij het meest verontrust is dat hij zegt "ik ben al blij
> dat ik jouw verjaardag nog kan meemaken ( 12 febr.) maar mijn
> lichaam is moe heel erg moe.
> geestelijk wil hij nog heel veel het liefst wil hij ook nog
> de verjaardagen van de kinderen meemaken ( 7+27 juni ) maar
> zelf zegt hij steeds dat dat er niet meer inzit hij is moe
> lichamelijk moe.hij waarschuwt mij ook steeds bv. "hou er wel
> rekening mee he`dat het steeds dichterbij komt“ en ”zal je me
> nooit vergeten"
> ik wordt hier een beetje bang van juist ook omdat ik weet dat
> ze zelf aan kunnen voelen wanneer de tijd erop zit.maar ik
> hoop dat het toch nog even duuren mag
> in ieder geval tot na de verjaardagen van de kinderen.
> groetjes Coby.
Sandra

07-02-2002 16:22

Lieve Coby. Ik weet dat hij alles doet om je verjaardag te redden. Maar je mag het neit van hem verwachten. De strijd die hij heeft is zo enrom moeilijk. Johan vroeg ook mijn toestemming om niet meer te hoeven vechten. Zijn streef datum was 10 maart. De verjaardag van rebecca. Maar hij was moe, hij was helemaal op. Ik vond en vind dat het goed was.Hij heeft alles gedaan en gegeven om het zo lang mogelijk te rekken. Maar vergeet niet de rek is er op den duur ECHT uit hoor.
Johan zei 3 dagen voor dat hij overleed tegen onze dochter houd er rekening mee dat pappa je verjaardag niet haalt. En wat is het geval ik lees bij jouw precies het zelfde. En ja hoor ze voelen het zelf echt aan hoor. Ongeveer 3 dagen voor het overlijden. Als ik je kan helpen met iets dan moet je het maar zeggen hoor.
Veel liefs Sandra
sandra(zusje van jolanda)

07-02-2002 20:35

jeetje tja wat moet je hier nu aan toevoegen? San heeft alles gezegd dat wat gezegd moet worden tuurlijk verlang je ernaar coby dat hij het volhoud maar zoals sandra ook zegd laat hem gaan als hij wil, ze weet wat ze zegd ik kan je alleen maar steunen en zeggen dat ik aan je denk maar wat heb je nu aan woorden? Als je jouw man misschien moet missen. Mijn woorden maken helemaal niets uit,het liefs zou ikje een schouder willen geven ,maar dan moet je het doen met een denkbeeldige schouder, heel veel sterkte allebij en geniet vanelkaar zoveel als het nog kan mijn hart is bij jullie groetjes Sandra(zus van Jolanda)
Sandra

07-02-2002 21:35

Je heb gelijk sandra. Ik spreek helaas uit ervaring. Hem laten wachten om de kinderen eventueel te plezieren met het wachten tot de verjaardagen dat is echt onmenselijk. Hoe graag ik ook had gehad dat hij de 10 maart had gehad. Maar dat kon en mog ik niet van hem vragen. Want 27 maart waren we 9 jaar geleden verloofd en op 25 maart zijn we 8 jaar getrouwd. Johan is op 19 april jarig en ik op 22 april. Zo als je ziet zijn er altijd wel dagen die je nog graag mee zou willen maken. Maar het was echt niet haal baar. Hij heeft echt gevochten als een tijger maar het houd een keer op en dan moet je reeel wezen en hem uit het lijden helpen verlossen met hem toestemming te geven om de strijd te stoppen. En neem nou van mij aan dat ze daar op wachten tot wij de toestemming geven. Want ze hebben het idee dat ze niet genoeg hun best doen of hebben gedaan. Het is echt het alle moeilijkste wat ik ook in mijn leven heb gedaan om te zeggen tegen een man van 31 jaar dat het goed is. Dat hij helaas ondanks alle positiviet en optimisme dat het allemaal goed is zo. Je heb je best gedaan maar deze strijd kan en kunnen we niet winnen. Ga maar.
Dit is echt het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb gezegd. En ik hoop dit ook nooit meer mee temaken hoor!!!! Maar het was achteraf wel heel fijn. Dit gesprek was ook het laatste wat we gehad hebben. Hij zei zelfs van morgen weer wakker worden en dat 3 keer achter mekaar. Dat gaat door heel je hart hoor. En dan moet je hem de rust gunnen die hij verdient. Ik hoop dat sommige mensen wat aan mijn ervaringen hebben. Ondanks alles ben ik heel blij met dit gesprek wat ik gehad heb met hem. Ik kan echt zeggen we hebben het samen goed afgemaakt.
Sandra
coby

07-02-2002 22:04

lieve allemaal,
het is niet zo dat ik hem zijn rust niet gun, wij hebben nl.samen al de crematie
geregeld en ik weet precies wat hij wel en niet wil.
ook hebben wij samen gekozen voor een euthanasie verklaring en de huisarts staat er ook helemaal achter.
John wil alleen zelf noch zoveel,en hij weet dat als hij echt niet meer kan dat ik hem ook laat gaan hoe moeilijk het voor mij en mijn kinderen ook zal zijn.
je hebt het jammer genoeg niet in de hand.
groetjes coby.
Sandra

07-02-2002 22:49

Lieve Coby,
Ik heb het niet zo bedoelt hoor!!! Ik weet zeker dat je je man alles gunt. Anders ben je niet veel op deze site. Je gunt je man alles en zeker ook de rust. Maar ik weet ook dat ik op dat moment wel erg egoistisch was. Want je wil hem zo lang mogelijk bij je houden. Er zijn nog zo veel dingen om voor te leven en zeker ook om te vechten. En als je vechtlust weg is dat ben je verloren. En dat was bij johan op den duur wel hoor!!! Hij kon niet meer. En dan moet je hem laten gaan. Dat is wat ik bedoelde. Als ze echt aangeven dat ze niet meer kunnen. Ik hoop dat ik je niet te veel pijn heb gedaan door mijn opmerking. Want dat is nooit mijn bedoeling geweest. Deze site is om mekaar te helpen en niet op mekaar pijn of verdriet te doen.
Groetjes Sandra
coby

08-02-2002 09:12

Lieve Sandra,
natuurlijk weet ik dat je het goed bedoelt,je hebt ervaring en je hebt alleen maar
gezegt hoe het bij jou ging.
en daar wilde jij mij alleen maar goede advies uit geven.prima toch,niets mis mee hoor.
Ik wilde alleen maar even kwijt dat John en ik gelukkig heel goed kunnen praten over “wat wel en wat niet”en hoe wil je dat alles gaat straks.
We hebben samen zijn crematie al besproken, wat morbide zullen sommige mensen misschien zeggen,maar john kan nu nog zelf alles regelen het is tenslotte zijn crematie.ook hebben wij een euthanasie verklaring in huis en we zijn het er samen helemaal over eens dat John absoluut niet mag lijden.we hebben daar ook zeker grenzen in gezet want wat is voor john nog menselijk en wat onmenselijk.
wat de egoisme betreft je hebt helemaal gelijk,ik wil hem ook het liefst bij me houden en heb daar alles voor over ik zeg wel eens “als ik mijn armen eraf moest laten halen om jouw bij me te kunnen houden dan dee ik dat gelijk ”
maar we hebben het niet in de hand.
en bedenk eens als wij in hun schoenen zouden staan dan zouden wij ook niet willen lijden.
je hebt mij absoluut geen pijn gedaan met wat je gezegt hebt ik vindt het fijn om op deze manier te kunnen discussieren/praten
en advies is altijd welkom.
groetjes coby.
monique

08-02-2002 12:01

wat jullie allemaal schrijven is zo herkenbaar voor mij.mijn vader kwam in mei naar huis om te sterven,dat wist hij en wij allemaal.
wij wisten alleen niet wanneer het zou gebeuren,hij zei alleen,als ik het voetballen nog maar kan zien,het was de europacup geloof ik.ergens vonden wij dat raar, hadden zoiets van;is voetbal nou zo belangrijk als je einde nadert?maar voor hem was het een "'streefdatum''.hij was op en kon niet meer en was zo verschrikkelijk moe en wat wij ons later ook realiseerde was dat hij al veel verder was dan ons met afscheid nemen en sterven wij wilden gewoon niet onder ogen zien dat het echt ging gebeuren.
toen mijn vader zich er eenmaal bij neer had gelegd kwam er ook een soort rust over hem heen en kon hij nog intens genieten van alle kleine dingen die om hem heen gebeurde.
wij waren bezig met verzorgen en piekerden veel zodat wij eigenlijk die kleine dingen niet zagen zoals hij ze zag
nu, achreaf, valt heel veel op zijn plaats en waren er tekenen aan de wand die er op wezen dat hij al veel eerder aan het sterven was als dat wij doorhadden, maar dat wilde je mischien niet zien omdat je hem niet kwijt wou
ik dacht wel eens,al moet ik je mijn hele leven zo verzorgen dan doe ik het met liefde, als we je maar mogen houden.
maar zo werkt het niet en het is ook niet realistisch want mijn moeder ging er haast aan onderdoor en wij met haar.
het is heel erg moeilijk voor iedereen die er bij betrokken is en het roept zoveel tegenstrijdige gevoelens op.
net wat coby zegt, je gunt hem zijn rust maar wilt hem ook niet kwijt
ik wens jullie veel kracht en liefde toe,monique
menno

23-02-2002 20:39

Ga slapen kreng

lichamelijk "moe"

coby

angela

Sandra

sandra(zusje van jolanda)

Sandra

coby

Sandra

coby

monique

menno