Wie wil mij adviseren?

Kim van Amersfoort

21-01-2002 15:34

Hallo,
mijn naam is Kim, en ik heb een vriendin, waarvan de moeder botkanker heeft. De uitzaaïngen zijn al zo ver, dat het zeker is dat haar moeder binnenkort zal overlijden. Ik zoek mensen die mij kunnen adviseren, omdat ik niet zo goed weet hoe ik haar kan steunen. Ik sta voor haar klaar, absoluut. Maar ik heb geen flauw idee wat voor woorden ze kan gebruiken. Hoop is er niet meer. En dan krijg je al gauw van die suffe gesprekken. Ik luister, en ik weet dat dat heel belangrijk is, maar misschien zijn er mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt als haar, en die denken: had mijn vriend of vriendin maar zus of zo gereageerd. Het is een moeilijke situatie voor haar, en haar familie, en ik wil haar zo goed mogelijk helpen.
Alvast bedankt!
Hannie

21-01-2002 16:11

Hallo Kim,
Het belangrijkste doe je al er voor haar zijn en luisteren, dat klinkt misschien raar maar dat is het enige wat je kan doen sla een arm om haar heen en laat haar huilen schelden praten. De woorden komen dan vanzelf wel en niets zeggen kan soms ook heel welkom zijn.
Succes en sterkte voor je vriendin en jou.
marielle

21-01-2002 19:31

hoi Kim,
zoals hannie al zei,
blijf naar haar luisteren.. blijf komen, laat merken dat je er bent,
geef haar je steun, met de wetenschap dat alles wat ze op dit moment voor je doet, meegenomen is…
geef haar je steun zonder wat terug te verwachten…
en ik weet het, luisteren lijkt zo weinig wat je doet.. maar het is echt heel belangrijk, en het doet heel veel… gewoon het feit dat je er BENT… zonder dat je iets van haar verwacht… is heel belangrijk..
heel veel sterkte
Marielle
koos

21-01-2002 22:30

Dat je er bent, voor haar, is al genoeg, dat het soms een duf gesprek word, is niet gek, je hoeft ook niet altijd te praten, alleen je aanwezigheid, doet haar al goed.
Er zijn veel mensen die niet meer komen. Omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, ik vind het heel knap van je , dat je voor hun klaar staat, ik begrijp van je, dat je meer wil doen, maar neem maar van mij aan, de ze hier heel blij mee is.
Je bent een kanjer.
Heel veel sterkte verder, de groeten van Koos
Maartje

22-01-2002 18:07

Lieve Kim,
Zoals iedereen hier al heeft gezegd is luisteren en er zijn al genoeg. Ook mijn moeder heeft nu uitzaaiingen in haar botten. Ik heb grote steun aan mijn vriend. Hij weet totaal niet wat hij moet zeggen, maar hij ziet het gewoon als ik me niet goed voel. Ik kon soms zonder reden gaan huilen. Hij kijkt me dan niet raar aan, maar slaat gewoon een arm om me heen en zegt dan ‘huil maar lekker uit’. Dat gevoel dat je je niet hoeft te schamen omdat je verdrietig bent is heel belangrijk (voor mij).
waar je ook goed op moet letten is dat je er blijft zijn voor je vriendin. Dus niet na een paar maanden doen alsof het er niet meer is. Gewoon vragen hoe het met haar (en haar moeder) is.
dit zijn in ieder geval de dingen die ik heel belangrijk vindt. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Veel sterkte voor je vriendin en voor jou!
Groetjes,
Maartje
Karin

23-01-2002 20:33

Hoi Kim,
Ik wil me graag bij de vorige sprekers aansluiten. Wat ik daarnaast ook heel prettig vond (mijn zus is een paar maanden geleden overleden aan kanker) en nog steeds vind is dat er ook mensen waren die aanboden om iets te gaan doen. Naar de film, een stuk fietsen, een broodje eten in de stad, met altijd de mogelijkheid om nee te zeggen (ook op het laatste moment), zo vaak als ik maar wou en iedere keer was er ook ruimte voor mijn verhaal en de daarbij behorende tranen.
Daarnaaast waren er ook wat mensen die regelatig een kaartje stuurden, om te laten weten dat ze aan me dachten. Heel erg fijn!
Soms heb ik helemaal geen zin om te praten en bij de fijne mensen om me heen kan dat ook.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Groet,Karin
jolanda

23-01-2002 21:37

Hallo Kim
Ik vind het heel erg hoor wat er gebeurd bij jullie,maar ik kan je een ding zeggen altijd positief blijven hoe moeilijk het ook is.
Want als idereen maar negatief is is ook niet goed hoor.
En vooral een luisterend hoor geven .
Maar ik kan me voorstellen dat het voor jou ook niet makelijk is hoor en vooral voor een buitenstaande is het extra moeilijk.
Maar toch ik wens jullie het beste aan die kant hoor .
Groetjes Jolanda
jolanda

23-01-2002 21:39

Hallo Kim
Ik vind het heel erg hoor wat er gebeurd bij jullie,maar ik kan je een ding zeggen altijd positief blijven hoe moeilijk het ook is.
Want als idereen maar negatief is is ook niet goed hoor.
En vooral een luisterend hoor geven .
Maar ik kan me voorstellen dat het voor jou ook niet makelijk is hoor en vooral voor een buitenstaande is het extra moeilijk.
Maar toch ik wens jullie het beste aan die kant hoor .
Groetjes Jolanda
Maj-Britt

24-01-2002 00:52

Hoi Kim
Ik sluit me ook aan wat de andere zeggen…
Tis inderdaad moeilijk voor een buitenstaander…en ook extra moeilijk.
Maar,praten….helpt altijd…
Veel sterkte
Maj-Britt uit Lelystadjolanda schreef:
Kim

24-01-2002 10:46

Hallo,
Iedereen allereerst bedankt voor jullie reacties. Weet je, het is denk ik gewoon mijn angst om iets verkeerds te zeggen. Bang dat ik een gevoelig onderwerp aantik, en bang dat ze eigenlijk nÃƒÂ¨t blij was dat ze er ÃƒÂ¨ven niet aan dacht. En inderdaad, ik ben echt een buitenstaander. Ik heb geen flauw idee, hoe ze zich voelt. Ja rot, ontzettend rot, maar hoe rot? En hoeveel pijn? Ik weet wel dat ik nu niet meer zeur over een verkoudheid, of een klein griepje. Ze heeft ook duidelijk laten merken dat dat haar heel veel pijn doet. Ze zit ook bij mij in de klas, en als een ander meisje ongesteld is, en buikpijn heeft o.i.d. kan zij zo gaan huilen. Dan trekt ze me mee naar de toilet en is ze heel erg boos. “Wat een aanstellers”, zegt ze dan. Laatst vertelde Lotte over haar moeder, tijdens de lunch, en begon een ander meisje dwars over haar verhaal heen, over haar moeder die suikerziekte heeft. Nou nou nou… je had haar moeten zien…. bÃƒÂ²ÃƒÂ²s!! Wel moeilijke situaties. Ze wil nu nooit meer bij dat meisje zitten tijdens de lunch. Maar ik blijf wel bij haar. Ik ben eigenlijk erg “trots” op haar. Klinkt heel raar, maar ze houd zich zo ontzettend sterk! “Als ik haar was, zou ik veel zwakker zijn”, denk ik dan. Aan anderen laat ze helemaal geen enkel traantje zien. Ze zingt, danst en lacht de hele dag! Tot ze er aan herinnerd wordt.
Maar goed, einde verhaal… Ik kan wel uren door typen, maar daar hebben jullie ook niets aan.
Doeii, groetjes Kim.

Wie wil mij adviseren?

Kim van Amersfoort

Hannie

marielle

koos

Maartje

Karin

jolanda

jolanda

Maj-Britt

Kim