Waar ik altijd bang voor ben geweest is pas gebeurt. Mijn moeder is overleden toen ik zeven was, ze had een vrij onbekende ziekte waar ze nog niks aan konden doen. Ik heb het daar toen niet echt moeilijk mee gehad omdat ik zeven was en me niet precies kon voorstellen wat er gebeurde. Mijn vader werd na een paar maanden verliefd op een andere vrouw. Ik kan niet echt goed met haar opschieten maar ja … ze is wel m'n stiefmoeder. Ik ben nu ondertussen 15 (bijna 16) We hadden alleen nog geen gezin want ze werkte allebei tot laat en als mijn moeder weg ging en pa terug kwam lag ik al op bed. Tot een jaar geleden, toen kreeg hij te horen dat hij longkanker had. De dokters hebben hem toen geopereerd en zeiden dat alles goed was. Na 1 maand kregen we te horen dat hij bestraald moest worden. Wat uiteindelijk niet gebeurt is.Nu kregen we zo'n 2 maanden geleden te horen dat de kanker terug is, ik was er erg overstuur van. Na drie weken kregen we te horen wat er aan de hand is, hij kan niet meer geholpen worden. Ze konden hem alleen chemo bieden om z'n leven te verlengen. Dat wil hij zelf niet omdat hij dan weer zolang in het ziekenhuis moet zijn. Ik heb het hier erg moeilijk mee omdat ik straks alletwee mijn biologische-ouders kwijt ben. Ik ben ook benieuwd hoe het gaat met m'n stiefmoeder, ik doe wel hard m'n best maar toch kunnen we niet goed met elkaar overweg. Ik zou graag willen mailen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of meemaken.
groetjes
esther