informatie over longkanker

Bianca

21-11-2001 22:28

Hallo allemaal,
Ik zoek alle informatie over longkanker. We weten nl. pas sinds 2 weken dat mijn vader (net 65 jaar) ook longkanker heeft. Het is behoorlijk ernstig, volgens de doktoren kunnen ze hem niet meer genezen, maar er wordt geen levensverwachting gezegd. Hij heeft het in 1 long, maar het is toch niet te operen. Verder is het uitgezaaid naar zijn botten, echter niet in het beenmerg. Ik ben (gelukkig) een leek in de medische wereld over kanker, maar wil nu graag alles weten. uiteraard begrijp ik dat de situatie bij elk mens anders is, maar toch hoor ik graag van andere hoe het proces gelopen is en wat de afloop is geweest. Zowel negatieve als positieve ervaringen zijn welkom ! Ook informatie over bestraling en chemo lees ik graag. Eventueel wil ik mailen met iemand die in eenzelfde situatie verkeert.
Alvast bedankt voor de reakties !
Bianca
Merijn

21-11-2001 23:45

Hoi Bianca,
Ik nog weinig nieuws erover.
Maar ik(we) hebben gisteren te horen gekregen dat mn moeder (49) een agressieve vorm van kanker heeft in haar rechterlong.
Vrij ernstig ook. Kleine kans of chemo aanslaat. Operatie kan ook niet. Alleen de chemo-behandeling.
Maar het lijkt me wel ‘leuk’ om eventueel eens ervaringen e.d. uit te wisselen.
Gr Merijn
coby

22-11-2001 11:15

hoi bianca,
vervelend nieuws is altijd naar.mijn man is pas 37 jaar geworden en zit nu in fase 3d ( laatste fase is 4 ) hij heeft nog maar 1 jaar te leven.
het begon bij hem met longkanker.
na 3 gemo'sbleek dat de tumor wel iets kleiner was geworden,hij was terrug getrokken in de long,dus een proefoperatie was mogelijk.
tijdens de operatie bleek dat het niet alleen in z'n long zat maar ook in de vene cava. dat is een belangrijk bloedvat van het hart,ook zat het in z'n limfeklieren.
de operatie heeft zo'n 6 uur geduurd.na wat complicatie's en nog 2 operatie's
mocht hij dan eindelijk naar huis, maar we waren er nog niet eerst nog 30 bestralingen en dan zouden we klaar zijn.
na bestraling nr. 28 kreeg hij ‘n bult in z’n nek( opgezette limfeklier ) wat flink zeer deed.we hebben het aan de arts daar laten zien en die wilde dat we een punctie
lieten doen.we zouden op ‘n maandag de uitslag te horen krijgen maar er werd vrijdag’s al gebelt dat de uitslag binnen was.op zo'n moment weet je al genoeg
het is fout.ja en het was inderdaad fout.je hele wereld stort in want je denkt dat je eindelijk alles achter de rug hebt, begint alles toch weer van voren af aan alleen iets erger,er is niets meer aan te doen mijn man is uitgezaait buiten de ribbekast
in de limfeklieren.we moeten rekening houden met maanden 3,6 of 9 maanden hooguit 1 jaar.nu zijn wij erachter gekomen dat het bij mijn man erfelijk is ,en moeten wij een DNA test laten doen wij hebben nl. 2 kleine kinderen van 7 en 4.
ik hoop dat je hier wat aan hebt ? maar je mag mij altijd mailen.
in ieder geval wil ik jou en je fam. heel veel sterkte toewensen want jullie gaan een
nare tijd tegemoet.
heel veel liefs Coby.
Anita

22-11-2001 14:02

Bese Bianca;
Mijn man heeft ook longkanker gehad maar gaat nu gelukkig goed.
Hij heeft 5 chemokuren gehad en is ook bestraalt.Het enige waar erg veel mazzel aan gehad heeft is dat zijn hart ging opspelen daarom zijn ze er bij hem vroeg achter gekomen dus hij had geen uitzaaiingen,verder bij hem was het ook een agresive vorm dus we zijn er nog niet.Hij is op het moment schoon maar loopt nog elke 4 mnd. onder controle dus elke keer duimen.
Ik hoop dat je er wat aan heb en heel veel sterkte voor de komende tijd want dat is iets wat jullie allemaal nodig zullen hebben.groetjes anita
monique

26-11-2001 09:04

beste bianca,
bij mijn vader is in augustus 98 longkanker ontdekt, ook niet meer te opereren of te genezen, het zat namelijk tussen de longen.in september zijn ze begonnen met bestralen in het AVL
daar heeft hij “goed” op gerageerd. zijn klachten namen af, duizelig bij het bukken, evenwichtsverlies en benauwdheid
hij kon nog rommelen in en om het huis en autorijden.
in juli 99 is hij nog op vacantie gegaan naar denemarken met de auto, volgens mij al wetend dat dat de laatste keer was want hij had voor ons verzwegen dat de klachten terugkwamen
mijn vader was wat deze ziekte betreft een hele nuchtere man
en heeft achteraf tegen mijn broer gezegd; als je die rotziekte hebt ga je dood;
toen we bij de specialist kwamen kregen we te horen dat hij niet meer bestraald kon worden i.v.m. beschadiging aan zijn ruggemerg en met het oog op verlamming
hij zou behandeld worden met chemo
daar zijn ze mee begonnen en daar is hij heel erg ziek van geweest, hij kotste echt zijn hart uit zijn lijf had geen eetlust en was heel erg moe
nou, dan ga je hard achteruit
ik ben tot het laatst blijven vechten voor mijn vader en ben zelfs nog bij kees boegem geweest voor zouttabletten, maar helaas
omdat je graag reacties wilt zal ik alles maar schrijven zoals het ging en wat wij konden doen en gedaanhebben om het voor hem zo draaglijk mogenlijk te maken
ik ben er niet opuit om je hoop te ontnemen maar ik wil zo eerlijk zijn als maar kan en ik hoop niet dat je me dat achteraf kwalijk neemt, want dat is me al eerder gebeurt op deze site
kerst en oud en nieuw heeft hij nog bij mij doorgebracht maar thuis stond al een ziekenhuis bed beneden omdat hij s'middags rustte en niet meer naar boven kon
s'avonds sliep hij ook beneden en dat was erg moeilijk voor mijn moeder
zo sukkelden wij door tot moederdag en toen hebben we hem laten opnemen omdat hij zo vreselijk benauwd was, het was toen ook zo warm die maand
in het ziekenhuis werd ons nog even verteld of we wel wisten dat mijn vader zou overlijden. JA, dus
mijn vader was heel flink en nuchter en dat hield ons op de been
want je kunt elkaar haast niet troosten, je hebt allemaal zoveel verdriet
maar door de acceptatie, hoe raar het ook klinkt, valt de woede weg en is er ruimte in je hoofd en hart om elkaar te “dragen”
liefde voor elkaar geeft je zoveel kracht
het was zo moeilijk voor ons te accepteren dat papa dood zou gaan, hij was echt de spil in ons gezin, maar toen ik dat eenmaal kon accepteren kon ik er ook helemaal voor hem zijn
maar goed, ik kan niet voor een ander spreken
in het ziekenhuis werd alles geregeld voor thuis
een echt ziekenhuisbed met luchtmatras voor doorleggen en thuishulp voor het wassen,zelfs zuurstof
om 23.00 uur kwam er hulp om bij hem s'nachts te waken zodat mijn moeder gewoon naar bed kon
tot 11 uur zat ik of mijn broer of mijn man bij hem, soms ook langer en ook al was dat zwaar, nu beschouw ik die uurtjes als iets van ons samen
we hadden de tijd om dingen te regelen en samen te praten,zonder dat we door anderen afgeleid werden
mijn vader kreeg ook morfinepleisters
hij had van de ziekte geen pijn wel van het doorliggen
omdat het uiteidelijk ook uitgezaaid was naar zijn hoofd werd hij wat warrig af en toe
maar hij was heel rustig en lief alsof hij al ergens was waar wij niet konden komen, heel raar
7 juli is hij uiteindelijk overleden
hij deed heel vreemd die dag, zag dingen die er niet waren
we hebben toen de dokter gehaald en die zei;
deze man heeft zijn ziekte zo waardig gedragen hij verdient het om waardig te sterven
hij had er al lang niet meer moeten zijn maar heeft zo hard gevochten
mijn vaders en onze grootste angst was dat hij zou stikken
dat is gelukkig niet gebeurd
hij heeft tot 2 keer toe een morfineinjectie gehad en is toen heel kalm ingeslapen
dat ging ook niet van het enen op het andere moment daar zat wel een hele nacht tussen
wij waren er allemaal, ik heb zelfs nog even geslapen, maar zaten niet meer bij zijn bed
we hielden hem ook niet vast, dat klinkt heel hard, maar daar werd hij heel onrustig van
we hebben ook niet gepraat, want hij hoorde toch onze stemmen en dat maakte het loslaten moeilijk
wij hebben alles gedaan en zijn tot het uiterste gegaan
schroom niet om hulp te vragen, dit kun je niet alleen
zorg dat je alles in huis haalt en/of krijgt zoals nachthulp en huishoudelijke hulp
zodat je je krachten kunt sparen en er voor hem kunt zijn
maar vergeet ook jezelf niet, want de tijd daarna is gek genoeg nog zwaarder.als je wilt praten kan je me altijd mailen
ik kan alleen maar praten uit mijn eigen ervaringen
in het begin was ik zo kwaad en wanhopig dat ik zelfs kerkhoven afliep op zoek naar antwoordt
ik heb nooit antwoordt gekregen over het hoe en waarom, jong of oud, niemand verdient dit
maar ik ben blij dat ik mijn woede los heb kunnen laten
daardoor kon ik er toenvoor hem zijn en kan ik nu verder
ik dacht altijd, als ik mijn ouders verlies wordt ik gek, maar ik werdt niet gek en ben er nog
ik ben een hele sterke vrouw geworden en voel dat mijn vader mij steunt,maar ik mis hem vreselijk
veel liefs en sterkte, monique

informatie over longkanker

Bianca

Merijn

coby

Anita

monique