zo jong , en nu al tijd te kort.

coby

31-10-2001 15:39

na alle elende te hebben meegemaakt van longkanker ( gemo,operatie,bestraling)
kregen wij pas het nieuws dat john ( pas 37 jaar ) hooguit nog een paar jaar te
leven zou hebben. hij is n.l uitgezaait in z'n limfeklieren en wel in een zeer
agresiefe form.afgelopen dinsdag kregen wij te horen dat wij niet meer moesten
rekenen in jaren maar in maanden de arts kon niet zeggen hoeveel maar wel dat het niet meer langer is dan een jaar. met veel pijn en verdriet moet ik aanzien
hoe onze 2 lieve schatjes van kinderen die elke avond hun papa weltrusten
zeggen met een heel ritueel van kusjes en knuffels straks hun allerliefste papa
moeten missen.en dan te bedenken dat ik straks mijn grote liefde niet meer kan
omarmen of lekker dicht tegen mij aan kan voelen als we samen naar bed toe gaan
dat doet zo'n pijn het is alsof iemand dwars door je ribbenkast je hart eruit trekt.
we willen nu zo snel mogelijk allerlei leuke dingen gaan doen met de kinderen
zodat we alles nog kunnen filmen.en onze oogappeltjes zich ondanks alles
toch nog een leuke tijd hebben gehad met hun allerliefste PAPA.
LIEVE JOHN WIJ HOUDEN VAN JOU.+++++++ COBY,JOEY,en MEAGAN.
angela

31-10-2001 17:02

ja
de strijd kun je vaak niet winnen
af en toe denk ik wel eens …….waarom?
er zijn zo veel mensen ,oudere mensen die niet meer willen of kunnen , en mensen die nog met beide benen in het leven staan, en die nog niet gemist kunnen worden die verliezen de strijd met deze klote ziekte
maar ja ……….er zal voor alles wel een bestemming of lot zijn ( hoop ik)
anders zou het zo niet zijn
maar ik wens jullie heel heel veel sterkte toe de komende tjd
en leef,,,,,,,,,,,,,,,,, het lijkt makkelijk gezegt maar leef, doe de dingen die je wil doen .
hoeven geen grote dure dingen te zijn maar geniet van alle mooie en fijne dingen en momenten
je leeft nu wel heel bewust ………en geniet er van , het kan nog zwaar genoeg worden
veel liefs angela
wiccana

01-11-2001 08:05

als ik jou was coby
zal ik met mijn hele gezin gaan doen wat jhon altijd al heeft willen doen
en veder , gewoon gezelig thuis met z'n vieren speletjes doen enzo.
het klinkt hard wat ik straks ga zeggen maar het is wel zo
dat soort dingen kun je straks niet meer…….
ik leef met je mee meid
groetjes wiccana
(p.s. omdat jhon longkanker heeft/had weet jij mischien mij wel wat te vertellen over longkanker voor mijn spreekbeurt)
(p.p.s. je hoeft hier niet op te reageren hoor meid )
(p.p.p.s. IEDEREEN OP DEZE PAGINA LEEFT MET JE MEE MEID )
Anita

02-11-2001 15:50

Lieve coby
Goh ik zit nou toch evenmet een brok in mijn keel en met de tranen in mijn ogen.
Ik kon ze nog net bedwingen voor mijn eigen kindje. Wat een afschuwelijke pijn moet dit voor je zijn. Mijn vader heeft alvleesklier kanker en die heeft ook nog maar een paar maand te gaan omdat hij uitzaaiingen in de lymfklieren had, en dat is het ergste wat er is. Wij zijn nu een paar maanden verder, en ik weet nu wat van pijn je heb en wat er nog komen gaat. beloof me 1 ding dat jullie als jullie buitenshuis zoveel mogelijk nog kunnen doen het ook kan gaan doen, want er komt een dag dat ook dat voor bij is. Voor ons was het al te laat toen wij het bericht kregen kon hij alleen nog maar liggen op bed. Maar ik had graag nog wat mooie momenten met Mijn zoonthe en opa willen hebben op foto of camara. Helaas is dat nu te laat aangezien mijn vader zo snel slecht geworden is Ziet mijn kindje zijn opa helemaal niet meer dat was zijn laatste wens. Hij word dit jaar pas twee, maar hij mist opa nou al zo. Sorry ik wil je ook niet lastig vallen met mijn verhaal.
Veel liefs anita
coby

02-11-2001 16:17

lieve anita,
ten eerste bedankt voor je lieve woorden.
jammer dat je zoontje nog maar zo jong is, mijn oudste was 4 toen opa stierf.
ook aan long en limfeklier kanker. maar die weet nog best een heleboel leuke
dingen te herineren die opa met hem deed.( mijn zoon is 7 mijn dochter 4 )
ik hoop dat je toch een heleboel foto's, film's hebt om je zoontje te laten zien
of verhalen om te vertellen hoe opa is geweest.
dat is voor zo'n knulletje toch wel belangrijk en voor jou ook. hij zal als hij
wat groter is toch met vragen komen.wij hebben voor onze zoon een foto op
zijn kamer gehangen in een door hem zelfgemaakt fotolijstje dat wilde hij graag.
ook hebben wij altijd tegen hem gezecht dat als hij wat wilde weten of vragen
over opa dat hij gewoon naar ons toe kon komen want opa was een geweldige
lieve man en dat mag niet worden vergeten.
veel liefs Coby.
Anita

02-11-2001 17:26

Lieve Coby,
Bedankt voor je reactie, Goh vier en zeven is nog veelste jong om hun vader kwijt te raken, maar ik geloof hoe oud je ook bent dat je altijd te jong bent om aan deze ziekte te komen overlijden. Goh wat zwaar voor je, hoe nemen je kinderen het allemaal op? Ik hoop niet dat je man teveel aftakelt dat dat aanzicht hun bespaart blijft. Je mag mij altijd prive mailen als je even een praatje wilt hebben of vragen heb, Wij zijn net even een stadium verder dan jullie. Ook als je het even niet ziet zitten is er altijd een luisterend oor
veel liefs anita
koos

02-11-2001 19:08

Lieve Coby, bij die leuke dingen hoort misschien ook een dagje strand, wij wonen in Beverwijk, 10 minuten van het strand af, als jullie zin hebben om te komen, stuur dan een mail, jullie zijn van harte welkom.
Heel veel groeten Koos.
www.koosanker.nl
monique

12-11-2001 23:36

lieve coby, ik las net je berichtje en weet wat je voelt. mijn vader is na een ziekbed van 2 jaar overleden op 69-jarige leeftijd.dit is niet met jou te vergelijken, dit is jouw verdriet, maar het gevoel van te leven tussen hoop en wanhoop, het zoeken naar antwoorden en het waarom?zal ieder herkennen.het is goed wat je doet, jouw liefde voor je man en je gezin zal je
vleugels geven om jullie te dragen en door die liefde zal je ondanks het verdriet, momenten van intens geluk beleven.
het klinkt raar maar het is waar, alles wat eens als zo vanzelfsprekend werd ervaren krijgt een heel andere betekenis.
je gaat nog een zware tijd tegemoet als alles voorbij is, maar dat weet jezelf ook. weet ook dat je man nooit echt weg zal zijn. ik zei tegen mijn vader toen hij zo ziek was“papa, daarboven kan je veel meer voor mij doen dan nu hier beneden” en dat is waar
ik heb dat zo ervaren, het is een schrale troost, maar wie zo heeft liefgehad in zijn leven en zo bemind is geweest, zal nooit verdwijnen en altijd over ons waken.ik kan je verdiet en je zorgen niet wegnemen, ik kan alleen voor jullie bidden en God vragen jullie kracht te geven om dit te dragen.
de eenzaamheid, de angst, je kunt het haast met niemand delen
en er zijn zoveel lotgenoten die dit met jullie mee kunnen voelen.
denk maar dat wij in gedachten bij jullie zijn en jullie alle kracht en liefde in gedachten sturen op momenten dat het te zwaar wordt. heel veel sterkte en ook mooie momenten wens ik je toe

zo jong , en nu al tijd te kort.

coby

angela

wiccana

Anita

coby

Anita

koos

monique