Het is ook oneerlijk allemaal zeg, ik vraag me elke keer af waarom mijn man de kanker heeft? Dit heeft hij niet verdiend en jouw man ook niet en je hebt 2 lieve kindertjes van hem, het is zo wreed allemaal!
Ik heb geen kinderen maar Gerard wel en zijn dochter is in verwachting dus wordt Gerard ook opa op 21 april 2002, maar of die het haalt weten er niemand.
Hij zit nu in de rolstoel. Ik kan nog steeds niet geloven dat mijn man kanker heeft. Ik word zo kwaad op de omgeving en zo. De mensen zeggen steeds dat ik me flink moet houden enzo, maar ze hebben echt makkelijk te lullen met hun woorden van: “Ja, de feit is aanwezig, kom op”. Makkelijk gezegd allemaal. Ze moeten eens weten dat jij en ik heel moeilijk hebben en onze lieve mannen ook.
We leven 24 uur per dag met hun en dat je dan ,,flink,, moet zijn en ,,positief,, moet blijven valt niet mee (heb zo'n idee dat ik de hele dag masker op moet hebben en die heb ik de laatste tijd gewoon weggedaan, dus gewoon je zelf blijven). Coby, als je behoefte hebt om met mijj verder te mailen, heel graag.
Vallen doe je alleen en opstaan doe je samen, oke? Ik zal heel veel aan jullie denken. Geniet elke dag van je man en je 2 kinderen!
Mijn man heeft ook uitzaaiingen en die is gestopt door de bestraling, maar in de toekomst wordt het erger en dat heeft de neuroloog en radiotherapeut gezegd.
Co, ik omhels je nu heel erg en je krijgt dikke kusjes van mij (ik ben doof en ben slecht in Ned.taal, of niet?) Ik probeer flink te zijn en jij ook (valt niet mee, maar wij moeten sterk zijn saampjes!)
Liefs en dikke kusjes van Yvonne en van Gerard stevige handdruk en voor John een hele dikke soppen van mij en Gerard erbij!!!! Gerard en John, jullie zijn sterk en dat blijft ook! Vecht voor jullie leven doe het voor mij en Coby en de kindertjes.