kanker.startpagina.nl

Oneerlijk....lees dit a.u.b.

  • Anonymous avatar

    Mr.Niceguy=jaap-jan

    Hallo allemaal en hoi Yvonne.

    Nou iedereen die er mee te maken heeft dat het gewoon ontzettend oneerlijk is.

    Waarom nou die persoon waar je zo ontzettend veel van houd.

    Je zal diegene waarschijnlijk moeten verliezen.

    Ik Jaap-Jan(21, net geworden) verloor mijn moeder 1 dag voor kerst j.l..

    Het gehele (proces) duurde maar 6maanden, toch veel te kort maar ook te lang.

    Te lang bedoel ik nou, dat is niet eerlijk want mijn moeder verdiende niet zo'n lijdens weg. En te kort?, daarmee bedoel ik dat ze nog zoveel te doen had, en ik wilde haar nog zoveel geven. Waarom moest ik nou mijn moeder verliezen. Voor iedereen zal zijn/haar moeder/vader andere familieleden veel betekenen.

    Maar denk wel dat veel van je familie je goed zal steunen en schaam je niet om erover te praten of te huilen met elkaar want het lucht ontzettend veel op.

    Ik deed dit ook. Praat met iemand die dit heeft meegemaakt. De pijn en het missen van iemand zal waarschijnlijk nooit overgaan maar het zal je wel het meeste opluchten.

    Ik hoop dat je dit gelezen hebt en dat je misschien geleerd hebt, ik wens iedereen die ermee te maken heeft en Yvonne en haar man ook, erg veel sterkte, God staat jullie allemaal bij.

    Dank je voor jullie aandacht.

    M.vr.Gr Jaap-Jan

  • Anonymous avatar

    Yvonne Bosman-van der Helm

    Hallo Jaap Jan,

    Ik heb je bericht gelezen. Het is inderdaad ook heel erg ONEERLIJK dat het ons overkomt dat de mensen van wie wij zielsveel van houden juist moet overkomen! Het is heel erg wreed!

    Ik huil nog steeds heel erg veel als ik in bed ligt en bij mijn zus Joke kan ik ook uithuilen en mijn vriendin Inge ook.

    Mijn lieve Gerard is ziek en doordat hij vaker opgenomen is, moest ik automatisch ook over het verleden evalueren. Nl. de dood van mijn opa Vogelaar (ik ben zijn oogappeltje), ben ik kapot van geweest, opa had hersentumor, en mijn ooms Pieten (de ene Piet is overleden aan hartverlamming, zomaar, 36 jaar, en de andere oom Piet overleden aan hersentumor). Mijn tante is ook 2 maanden geleden overleden, aan darmkanker. Het is allemaal erg oneerlijk. Mijn vriendin Ankie is vorig jaar 11 juli overleden aan leverkanker (ze was 31 jaar oud). Ik wou dat ik normaal leven kan lijden, want ik begin onderhand wel zat te worden van het ziekenhuizen. Ik mis mijn man Gerard nu heel erg, het is zo stil in huis, en de 2 katten merken het ook wel. Ik mis zijn gemopper als Ajax verloren heeft of zo.

    Het zijn van die kleine dingetjes. Ik ben steeds weer blij als ik naar Gerard gaat, maar als ik naar huis moet gaan, dan branden mijn ogen erg.

    We zullen mekaar allemaal steunen en wij hebben ook heel veel lieve vrienden!

    Jaap Jan, we staan niet alleen, we steunen elkaar. Natuurlijk schaam ik me er niet voor als ik huil,maar ik probeer niet gauw te huilen als ik mijn man zie, want die kan er niet zo goed tegen, ook al zegt die dat het niet erg is. Het is een schat van een man!

    Liefs van Yvonne

  • Anonymous avatar

    Jan Hofstra

    Beste Yvonne

    Ik kwam bij toeval op deze pagina terecht en las je berichtje. Het bracht tranen in mijn ogen. Dit klinkt misschien erg melodramatisch, maar ik weet wat je bedoelt. Zelf heb ik een klein half jaar geleden mijn Hannie verloren, na tien jaar had haar lichaam de strijd opgegeven. De woede en machteloosheid over haar dood zijn nog steeds niet over en geloof me maar als ik zeg dat de huilbuien nog steeds komen. Daar doe je niets aan en ik verberg ze ook niet meer. In het begin deed ik dat wel. Nu niet meer. Voor Hannie heb ik me altijd(nu ja, bijna altijd!) groot weten te houden. Afbreken deed ik thuis altijd wel. Het is zo verdomde oneerlijk als je ziet hoe het licht van je leven daar in bed ligt en je kan niets niets niets anders doen dan haar hand vasthouden en hopen dat het toch weer goed komt. Want laten we eerlijk zijn, meer kunnen wij niet doen. Zorgen dat we er zijn als ze ons nodig hebben. Wees niet bang om een beroep op je vrienden te doen, je echte vrienden vinden dat niet erg. Ik zeg met opzet je echte vrienden want je zult merken, of je hebt het al gemerkt, dat er altijd mensen zullen zijn die afstand nemen of wegblijven. Maak je hier niet kwaad om, niet iedereen is in staat om in zo'n situatie zijn vrienden te blijven steunen. Neem ze dit alsjeblieft niet kwalijk! Ik kon uit het bericht niet opmaken hoelang jouw Gerard al ziek is en wat de vooruitzichten zijn (zelf heb ik daar mijn ogen voor gesloten, laf, dat geef ik toe, maar ik betwijfel of ik het anders tien jaar had volgehouden) maar blijf elkaar alsjeblieft steunen. Ik begrijp dat je al het nodige aan verliezen voor je kiezen hebt gekregen en dat dit de zaken voor jou niet makkelijker maakt. Mag ik je een tip geven? Misschien doe je het al, maar hou een dagboek bij. Het heeft mij en ook Hannie, want die deed het ook, enorm geholpen. Je kan je op papier, of op je toetsenbord heerlijk laten gaan en dat lucht enorm op.

    Ik wens jou en Gerard heel veel sterkte en als je er behoefte aan hebt om eens lekker tekeer te gaan als het je teveel wordt heb je m'n E-mail adres.

    Heel, heel, heel veel sterkte voor jullie allebei

    Jan Hofstra

  • Anonymous avatar

    Yvonne Bosman-van der Helm

    Hoi Jan,

    Dank voor bericht.

    Ja, het valt allemaal niet mee zeg.

    Maar, we moeten wel sterk zijn voor de mensen die ziek zijn. Gek genoeg troosten de mensen die ziek zijn juist de gezonde mensen beter. Vind je ook?

    Mijn man Gerard mag morgen naar huis! Joepie!

    Dan moeten we ook heel veel regelen. We moeten helaas ook gaan verhuizen naar de beneden woning, we wonen nu in een portiekwoning met veel treden.

    Gerard is vanaf vorig jaar ziek (augustus klachten en december 2000 kregen we te horen dat hij kanker heeft, borstwerveltumoren).

    Ik heb nu weinig tijd om jou verder te schrijven, maar in ieder geval lief dat je met me mee leeft en ik ook met jou! Wat heeft jouw vrouw Hannie voor een ziekte?

    Liefs van Yvonne