erfelijkheid

  • Corine

    Hallo allemaal,

    Mijn beide schoonouders hebben kanker gehad, mijn schoonvader is inmiddels overleden en bij mijn schoonmoeder zijn nu opnieuw uitzaaiingen geconstateerd.

    Nu zit mijn echtgenoot met een aantal vragen over de erfelijkheid hiervan. We hebben onze huisarts enkele jaren al geraadpleegd hierover maar deze vond het niet nodig om te kijken of het om erfelijke soorten ging.

    Nu zijn we op zoek naar reacties van mensen die ook een dergelijke situatie hebben meegemaakt en hoe zijn deze ermee omgegaan. Het is een moeilijk probleem laat je het wel testen of niet.

    Alle reacties zijn welkom.

    Corine

  • marga

    Hoi Corina,

    Volgens mij is de wetenschap er nog niet helemaal uit. Bij sommige vormen van kanker is erfelijkheid bewezen, bij andere vormen wordt gesproken over “toeval”, zelfs als 1 vorm meerdere keren in een familie voorkomt. Alleen omdat nog niet bewezen is dat die vorm erfelijk is. Dus daar denken ze over 20 jaar misschien heel anders over. Er zijn ook theorieën die er vanuit gaan, dat de aanleg voor kanker erfelijk is. Er zou sprake zijn van een erfelijk beschadiging van een gen, waardoor cellen zich op die manier gaan delen. Persoonlijk hang ik deze theorie wel aan, ook een beetje uit eigen ervaring. Ik lijk zowel uiterlijk als qua karakter erg op mijn vader en hij op zijn vader. Mijn opa is overleden aan kanker, mijn vader overleed er niet aan, maar op dat moment wees wel alles erop dat hij kanker had, volgens onze huisarts. Maar mijn vader wilde persé niet naar de dokter. Zelf heb ik inmiddels ook kanker gehad (ben genezen, gelukkig). Aan de kant van mijn moeders familie heeft niemand kanker gehad, geen opa's/oma's, geen ooms/tantes en ook geen neven en nichten. Vandaar mijn ondersteuning van deze theorie. Wat jullie geval betreft, kan je misschien informatie inwinnen bij het KWF of andere instanties over wat tegenwoordig als erfelijke vorm te boek staat. Mocht de ziekte van je schoonvader of schoonmoeder daarbij zitten, dan is dit misschien wel terug te vinden in het DNA van je man. Maar als het om vormen van kanker gaat, waarvan ze (nu nog) denken dat het niet erfelijk is, dan wordt het, denk ik, erg lastig om het te testen, omdat het gen-onderzoek gewoon nog niet zover is. Mocht dat zo zijn, dan kun je volgens mij alleen maar zo alert mogelijk zijn op eventuele signalen. En het niet al te negatief inzien. De ontwikkelingen op dit terrein gaan zo vreselijk snel, dat ze misschien over een paar jaar wel een antwoord hebben. Ik wens jullie in elk geval veel sterkte.

    Marga

  • Corine

    Hoi Marga,

    Ik heb mijn vraag bij het KWF neergelegd en hoop van hun iets meer te weten te komen.

    Bedankt voor de tip.

    Corine

  • Kim

    Hoi Corine, de vader van mijn vader en twee zussen van mijn vader hebben ook kanker gehad. M'n opa en één tante zijn al overleden en m'n vader is vorig jaar aan darmkanker geopereerd, maar heeft nu weer gezwellen in de lever en de longen.

    Wij zijn al vanaf vorig jaar bezig met ons af te vragen of het nu erfelijk is of niet. M'n opa is aan longkanker gestorven,m'n tante had eerst darmkanker en daarna uitzaaiingen in de longen en de lever. In het afgelopen jaar hebben we zo vaak de vraag gesteld of het erfelijk is of niet, maar aan wie je het ook vraagt (huisarts,specialist enz.) iedereen geeft een ander antwoord. Het is heel frustrerend, want wie moet je nu geloven?

    We hebben nu besloten om al onze aandacht op m'n vader te richten, maar stiekem kijk je toch op internet,in boekjes enz., enz. Het blijft toch steeds in je achterhoofd zitten. Ik heb het gevoel dat ik zo snel mogelijk alles wil doen, zodat m'n vader het nog mee kan maken en ikzelf ook, want misschien heb ik volgende maand ook wel ergens een gezwel. Het beïnvloed je hele leven bewust en onbewust.

    Ook ik hoop dat er mensen op mijn bericht reageren, want het wordt steeds moeilijker om ermee om te gaan en ik heb het gevoel dat de mensen in mijn omgeving er liever niet over willen praten of ze vinden me een zeur en zeggen alleen maar ; “Je moet niet zo veel piekeren, het komt allemaal wel goed”. Ik weet dat die mensen het goed bedoelen, maar ik wil er nu eens met iemand over praten die hetzelfde voelt en denkt als ik.

  • Nicky Wilbers

    Hallo allemaal.

    Om maar met de deur in huis te vallen: IK DENK DAT BEPAALDE VORMEN VAN KANKER ERFELIJK ZIJN. Mijn vader heeft longkanker met uitzaaiingen en is terminaal. Zijn vader (mijn opa) is gestorven aan longkanker. Mijn overgrootvader en - moeder (van mijn vaders kant) zijn OOK allebij gestorven aan longkanker. Toeval? Misschien, maar ik geloof er niet erg in. Dit is voor mij echter geen reden om voor mij (of mijn kinderen) het ergste te vrezen. Volgens de wetenschap loop ik al een verhoogd risico omdat ik zelf rook. Ook mijn werk verhoogd dit risico nog eens (stof cq. kwartsstof).

    Ik heb het heel moeilijk met de situatie zoals deze nu is, maar ik help mijn vader (moeder) of mijzelf er niet mee als ik dit nu ook nog eens uit zou (moeten?) laten zoeken. Mijn vrouw denkt er net zo over!!!!!

    Ik kan alleen maar zeggen (en dit is weer zo'n cliche, maar wel waar) geniet van elke dag. Geniet met volle teugen en laat je vader ook genieten.

    Wat er na de dood van mijn vader gaat gebeuren weet ik niet. Misschien laat ik wel een paar testen doen. MISSCHIEN. Op dit moment is mijn vader belangrijker.

    Groetjes en heel veel sterkte

    Nicky Wilbers

  • esther

    Bij mij in de familie is wel een erfelijke aandoening geconstateerd.

    Mijn moeder is nu al 15 jaar overleden aan baarmoederhalskanker, eierstokkanker

    en uitzaaingen elders. Een zus van mijn moeder heeft precies hetzelfde en een andere zus van mijn moeder heeft ook kanker maar goedaardig.

    Ik loop bij de geanecoloog die mij daarin zeer goed begeleidt.

    En ik sta onder behandeling van het genetisch centrum in Utrecht.

    Die geven zelf toe dat onze familie een verhoogd risico heeft maar ze zijn bezig met onderzoeken, helaas zijn ze er nog niet zo ver mee.

    Ieder jaar wordt ik opgeroepen om alles te bespreken en ze vertellen me dan hoever ze zijn met de ontwikkeling.

    Ik ben erg blij dat die begeleiding er is en ik voel me er erg prettig bij.

    Misschien een idee om zelf het genetisch centrum te bellen voor vragen.

    succes allemaal.

    >

    >

    >

    > Om maar met de deur in huis te vallen: IK DENK DAT BEPAALDE

    > VORMEN VAN KANKER ERFELIJK ZIJN. Mijn vader heeft longkanker

    > met uitzaaiingen en is terminaal. Zijn vader (mijn opa) is

    > gestorven aan longkanker. Mijn overgrootvader en - moeder (van

    > mijn vaders kant) zijn OOK allebij gestorven aan longkanker.

    > Toeval? Misschien, maar ik geloof er niet erg in. Dit is voor

    > mij echter geen reden om voor mij (of mijn kinderen) het ergste

    > te vrezen. Volgens de wetenschap loop ik al een verhoogd

    > risico omdat ik zelf rook. Ook mijn werk verhoogd dit risico

    > nog eens (stof cq. kwartsstof).

    > Ik heb het heel moeilijk met de situatie zoals deze nu is, maar

    > ik help mijn vader (moeder) of mijzelf er niet mee als ik dit

    > nu ook nog eens uit zou (moeten?) laten zoeken. Mijn vrouw

    > denkt er net zo over!!!!!

    > Ik kan alleen maar zeggen (en dit is weer zo'n cliche, maar wel

    > waar) geniet van elke dag. Geniet met volle teugen en laat je

    > vader ook genieten.

    > Wat er na de dood van mijn vader gaat gebeuren weet ik niet.

    > Misschien laat ik wel een paar testen doen. MISSCHIEN. Op dit

    > moment is mijn vader belangrijker.

    >

    > Groetjes en heel veel sterkte

    >

    > Nicky Wilbers

  • Corine

    Hallo allemaal,

    Bedankt voor jullie reacties.

    Het is en blijft een moeilijke kwestie. Wel of niet laten testen en toch ook steeds je gedachten laten gaan of het inderdaad wel of niet erfelijk is.

    Het is heel moeilijk om het van je af te zetten, als is het maar voor een tijdje.

    Je wordt er de laatste tijd erg vaak mee geconfronteerd. Het lijkt wel of er steeds meer mensen kanker krijgen.

    We richten ons nu inderdaad ook op mijn schoonmoeder, die nu nog allerlei onderzoeken moet ondergaan en een bestraling.

    Misschien bel ik inderdaad het genetisch centrum in Utrecht wel even om te kijken of hun onze vragen gericht kunnen beantwoorden.

    Nogmaals bedankt en allemaal veel sterkte.

    Corine