Longkanker met uitzaaiingen

  • m mak

    ik wil toch even mijn verhaal vertellen.mijn man had aqfgelopen december problemen met zijn ogen ,kon niet meer goed zien.het was steeds of het avond werd

    in maastricht naar het ziekenhuis,daar zeiden ze naar zes weken dat ze niet wisten wat het was.we zijn naar belgie naar een oogarts gegaan,die naar onderzoek ze dat ze het ook niet wist,maar ze ging naar leuven naar een professor en nam het dossier mee.zij had er van gehoord ,maar nam het dossier mee naar amerika naar een congres ze kwam terug met de meededeling dat het zeer zeldzaam was er zijn in de wereld maar zeventig menssen die dat hebben agresieve kankercellen vernietigen een oogvlies ,ik weet niet meer hoe het heet dus er zat een tumor in het lichaam.,ja een lontumor met twee uitzaaingen in de hals en een grote tussen de longen mijn man heeft vijf en twintig bestralingen gehad en chemo ok een nieuwe scan volgende week krigen we de uitslag ik hou mijn hart vast hij heeft meegedaan aan onderzoeken omdat dit bekend word in europa zodat de artsen er vroeg op kunnen reageren dit komt ook in een medish tijdschrift

    in europa als hij in maastricht was gebleven was hij nu misschien al overleden want wie denkt er nu aan kanker ik dacht ik schrif dit zod

  • carine

    hallo

    en ja ik heb ook een verhaal.sinds drie maanden weten we dat mijn man longkanker heeft aan beide longen en reeds met uitzaaiingen naar de darmen en botten.niets meer aan te doen enkel pijnstillers nemen,wat de levensverwachtingen zijn weet ik niet omdat hij geen petscan wil laten uitvoeren.dus terminaal en afwachten is om zot te komen ,niet wetende of hij nog wakker zal worden of wanneer ik mij aan het ergste moet verwachten.ik hoop dat niemand in die situatie zit maar als het toch zo mocht zijn en je kan mij helpen met raad ,laat maar komen.groetjes carine

  • carine

    hallo ,eens melden een maand later,er beginnen wel wat veranderingen te komen,mijn man is altijd moe ,slaapt veel,kan weinig of niet stappen,begint nu ook kort van adem te komen , piept bij het ademen,en begint nu ook duizelig te zijn.

    verder wachten en hopen dat er niets gebeurd.groetjes carine

  • Ester64

    Hallo Carine,

    Ook ik zit in dezelfde situatie. Ook mijn man heeft uitgezaaide longkanker. Inmiddels al bijna een jaar. En puur op wilskracht komt hij een heel eind. Tips of goede raad kan ik je niet geven. Mijn man doet er alles aan om zo lang mogelijk bij ons te blijven. Dit is natuurlijk voor iedereen verschillend. Zijn levensverwachting zal niet heel veel meer dan nog een aantal maanden tot een half jaar zijn. We proberen te genieten ondanks dat dit best heel moeilijk is. Immers, leven met een patiënt is niet eenvoudig. Andere mensen hebben makkelijk praten. Die roepen allemaal: genieten hè! Natuurlijk proberen we dat. Maar als ik kijk naar ons gezin dan zie ik een hele ernstig zieke patiënt, een vrouw die alleen maar moe is (ik moet in m'n eentje onze zaak draaiende houden), twee kinderen waarvan er een in het examanjaar zit en de andere net begonnen is op de middelbare school. Dus zo makkelijk is dat niet. Natuurlijk probeer je alles zo goed mogelijk vol te houden en gaat het grootste deel van de aandacht naar de patiënt. En dat is ook heel logisch maar stiekem denk ik wel eens aan de toekomst. De rust….en die gedachten stop je ook weer heel snel weg. Immers het verdriet en gemis is natuurlijk veel erger. Gelukkig heb ik veel mensen om op terug te vallen, zijn we geen vrienden kwijt geraakt, zelfs mensen die we nauwelijks kennen willen graag langs komen en bieden hulp aan. Als ik je toch iets zou willen aanraden is het om ook zelfstandig dingen te doen. Ga lekker met vriend/vriendin uit eten, naar de bioscoop of iets dergelijks. Blijf leuke dingen doen! Dit helpt mij enorm! Even alles van je af kunnen zetten. Dan kun je weer even opladen. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd.

  • carine

    ter informatie:nu bijna 6 maanden na het vernemen van de ziekte zie ik echt dat het niet goed gaat ,sinds een paar dagen doet mijn man niets anders dan slapen zowel overdag als s'nachts.ook wil hij niets eten drinkt te weinig,heeft ook een lelijke hoest en denkt dat hij gewoon verkouden is,ik weet niet wat ik er van moet denken,kan niets doen dan hopen dat het beter wordt.

    beste lotgenoten tot de volgende keet en allemaal veel sterkte

  • ¥ Lotje ­­¥

    veel sterkte carine

  • carine

    beste lotgenoten,zijn nu 10 maanden verder dan het moment dat we vernomen hebben dat mijn man longkanker heeft met uitzaaiingen.van mijn schrijven vorige keer was het iets verbeterd ,maar nu gaat hij erg achteruit ,slaapt terug gans de dag,klaagt al dagen van pijn in de buik, moet nu ook kotsen,kan niet meer eten en drinken gaat ook moeilijk,kan bijna niet praten door dat hij zo hees is,en vooral hij wil zelfs niet naar de tv kijken en dat kan hij anders niet missen.hoop dat het nog wat beter wordt maar vrees ervoor.groetjes en tot de volgende carine

  • rovienna

    Hallo

    Sinds Januarie heeft mijn zus van 51 uitzaaiing in haar hersens.Het begon met uitval van haar rechterkant en epileptische aanval.Na de uitzaaiing pas de bron gevonden in haar longen.Beslongen.6 bestralingen gehad.En n bioptie waardoor zij weer kon lopen etc.Nu 27April begint haar rechterarm weer niet mee te werken en erg vergeetachtig.De arts zei door vocht in haar hersens wat drukt op haar hersens heeft zij uitval.Ik vraag mij af of de chemo gaat helpen binnekort met uitzaaiing.

    Gr Monique

  • rovienna

    Ester64 Schreef:

    ——————————————————-

    > Hallo Carine,

    >

    > Ook ik zit in dezelfde situatie. Ook mijn man

    > heeft uitgezaaide longkanker. Inmiddels al bijna

    > een jaar. En puur op wilskracht komt hij een heel

    > eind. Tips of goede raad kan ik je niet geven.

    > Mijn man doet er alles aan om zo lang mogelijk bij

    > ons te blijven. Dit is natuurlijk voor iedereen

    > verschillend. Zijn levensverwachting zal niet heel

    > veel meer dan nog een aantal maanden tot een half

    > jaar zijn. We proberen te genieten ondanks dat dit

    > best heel moeilijk is. Immers, leven met een

    > patiënt is niet eenvoudig. Andere mensen hebben

    > makkelijk praten. Die roepen allemaal: genieten

    > hè! Natuurlijk proberen we dat. Maar als ik kijk

    > naar ons gezin dan zie ik een hele ernstig zieke

    > patiënt, een vrouw die alleen maar moe is (ik

    > moet in m'n eentje onze zaak draaiende houden),

    > twee kinderen waarvan er een in het examanjaar zit

    > en de andere net begonnen is op de middelbare

    > school. Dus zo makkelijk is dat niet. Natuurlijk

    > probeer je alles zo goed mogelijk vol te houden en

    > gaat het grootste deel van de aandacht naar de

    > patiënt. En dat is ook heel logisch maar stiekem

    > denk ik wel eens aan de toekomst. De rust….en

    > die gedachten stop je ook weer heel snel weg.

    > Immers het verdriet en gemis is natuurlijk veel

    > erger. Gelukkig heb ik veel mensen om op terug te

    > vallen, zijn we geen vrienden kwijt geraakt, zelfs

    > mensen die we nauwelijks kennen willen graag langs

    > komen en bieden hulp aan. Als ik je toch iets zou

    > willen aanraden is het om ook zelfstandig dingen

    > te doen. Ga lekker met vriend/vriendin uit eten,

    > naar de bioscoop of iets dergelijks. Blijf leuke

    > dingen doen! Dit helpt mij enorm! Even alles van

    > je af kunnen zetten. Dan kun je weer even opladen.

    > Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd.

  • rovienna

    Hallo allemaal

    Ik wil graag n reactie plaatsen..maar er gaat van alles mis…sorry!